‘Ik ben gewoon een beetje in de war. Ik ben gewoon mezelf kwijt’, zegt Alice ergens tijdens de voorstelling ‘Alice in Wonderland’. Afgelopen maandag en dinsdagavond voerden leerlingen en begeleiders van het Stedelijk Gymnasium Haarlem dit muziektheaterstuk op in de Stadsschouwburg Haarlem. Het leverde schooltoneel van zeldzame klasse op.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik niet zoveel heb met de wonderlijke wereld van Lewis Carroll (1832-1898), die het gelijknamige boek schreef. Maar deze theatrale bewerking van dramadocent Linde van Tienen werd de afgelopen dagen met zoveel professionaliteit en plezier over het voetlicht gebracht dat de grootste scepticus wel móest smelten.
Een van de decorstukken (vervaardigd door een team onder leiding van Engel Prins) is een reuzenversie van een wegwijzerpaddenstoel, zoals je ze langs de weg kunt aan treffen in bosrijke gebieden. In plaats van plaatsnamen zien we hier een wegaanduiding naar: ‘jezelf 6,2’, ‘jezelf 3,4’ of ‘jezelf (misschien)’. In een prachtige scène probeert een aan een waterpijp lurkende Rups (Parel Wilmering) Alice te verleiden om mee te roken. ‘Van roken ga je dood’, stelt Alice. ‘Van leven ook’, riposteert de Rups.
Er is een orkest en een band die afwisselend muzikaal ondersteunen, superstrak en melodieus, soms zelfs lekker stevig. In de theatertekst zijn eigentijdse elementen verwerkt als ‘Instagram’ of uitspraken als: ‘sorry hoor maar ik vind dit erg vermoeiend’, hetgeen Alice ergens verzucht. Of, zoals ze tegen het publiek in de zaal zegt: ‘Mijn identiteitscrisis staat natuurlijk model voor úw identiteitscrisis’.
Maar liefst 23 leerlingen spelen afwisselend de rol van Alice en dat doen ze geweldig. Ook de irritatie opwekkende konijnen, de intimiderende ‘kazige katten’, de droge Nepschildpad (Teije Rutgers), de nichterige Hoedenmaker (Pelle Nelissen), de gemene – ‘Kop er af!’ – Hartenkoningin (Annemarije Zoer) en al die andere wonderlijke figuren, ze blinken uit door tekstbeheersing, timing en acteerwerk van hoog niveau. Het is voorwaar geen geringe prestatie die dit gezelschap onder leiding van Linde van Tienen heeft neergezet. Een speciale vermelding verdient ook de kostumering, met liefde vervaardigd door een team onder leiding van Josje van Walraven. De staande ovatie is meer dan verdiend.
Rector Zoë Kwint van het Stedelijk prijst dinsdagavond na afloop speciaal regisseur Linde van Tienen, die ‘deze honderd leerlingen en medewerkers boven zichzelf uit heeft laten stijgen’.
Dat is me er eentje hoor, die Linde van Tienen. Zegt vervolgens doodleuk tegen de aanwezigen: ,,We komen zo naar de foyer. Maar we gaan eerst even opruimen.” Zo’n dramadocent wil iedereen wel.
PAUL LIPS
Zelden collega Lips zo enthousiast over een voorstelling gezien 🙂
Wij vonden in woord geweldig! dans en muziek,ze doen het zo goed.
met vriendelijke, Greet en Thomas de Waart.