Artvark en Castellvm Aqvae zijn cool: ga kijken

De mussen vielen van het dak en ik had in de mail een uitnodiging om te komen vertoeven in een ‘reinwaterkelder’. Waar? Bij Castellvm Aqvae op het kopje van Bloemendaal, de Hoge Duin en Daalse weg. Een kunstbezoek met hindernissen, maar de moeite waard.

door Paul Lips

De naam ‘Castellvm Aqvae‘ komt op mij een tikje pretentieus over. Een kwestie van eenvoudig lezen. Zoals je ook de kreet ‘Opregte Haerlemfe Courant’ niet hardop moet proberen uit te spreken, want voor dat je het weet besprenkel je omstanders met ongewenste mondsappen.
Bij Castellvm Aqvae is de ‘v’ dus gewoon een ‘u’. Zeg dat dan meteen, hoor ik u denken. En soms denk ik het zelf ook stiekem. Maar ach, elk nadeel hep z’n voordeel, en met zo’n naam hovd je het pleps in elk geval bviten de devr. De historie van deze ‘reinwaterkelder’ is interessant en kun je hier lezen:
http://castellvmaqvae.nl/waterfilter/
Afijn, om het nog iets ingewikkelder te maken: de mail was afkomstig van Artvark. Wazzeggu? Yep. Artvark. Digging Art. Oftewel: kunstadvies, online gallery en kunstclub. Adviezen op het gebied van goede kunst zijn altijd welkom. Een ‘online gallery’ brengt de kijker op het spoor van kunstenaars waar je nog nooit van hebt gehoord en een ‘kunstclub’ roept de associatie op met een geheim genootschap, dat stiekem bijeenkomt in een kelder, teneinde verheven kunstzinnige zaken te bespreken. Ik zou bijna de term ‘bomansiaans’ of ’teisterbantiaans’ bezigen, maar dat doe ik niet. Beter is het om te weten dat achter Artvark een enthousiast kunstduo schuilgaat, voor wie kwaliteit en persoonlijk contact hoog in het vaandel staat. Willemijn Faber en Cilia Tel moesten weliswaar even een kleine pas op de plaats maken vanwege die vermaledijde coronacrisis, maar wie een brief begint met ‘we hebben jullie gemist!’ en daar vervolgens een hartverwarmende uitnodiging aan plakt kan rekenen op sympathie.

Wat is er nodig?
Allereerst: een beetje energie. Energie om die stap te zetten om op de fiets te springen en die deken van hitte te trotseren. Hopelijk is de verzengende hitte zaterdag 15 en zondag 16 augustus een stuk minder. Maar je wéét dat je straks dat hoge duin op moet, dat bijna onmogelijk trappend kan worden afgelegd. Wandelen dus, langs het monumentale ‘Die Clinghe’ waar ik in vroeger tijden nog wel eens op een feestje belandde bij Pien Blankevoort van het Mendelcollege, en die nu succesvol mime-artieste en clown in Frankrijk is onder de naam Pina Blankevoort.

De file trotseren.
Ze zijn gek. Ze zijn dom. Althans: niet slim. De automobilisten die denken dat ze de kop van de Zeeweg kunnen bereiken, en daar ergens zouden willen proberen een parkeerplek te vinden. Vanaf de Bloemendaalseweg vlakbij de Kleverlaan staat het al vast. Dan denkt men de boel af te kunnen snijden via de Ter Hoffsteedeweg en Lonbar Petrilaan om zo weer op de Militairenweg uit te komen.

Wat had men al vanaf zateragochtendvroeg kunnen lezen en horen? ‘Dringend advies om niet meer naar het strand te komen‘. Als fietser is het overigens een crime om je langs al die auto’s te bewegen: de ruimte tussen voertuig en stoeprand is vaak minder dan toen centimeter. Dan maar het trottoir op.

De beloning.
Als je dan eenmaal boven bent aangeland op Hoge Duin en Daalseweg 21B en je stalen ros hebt geparkeerd, wandel je zó de tentoonstellingsruimte binnen. In één oogopslag kun je zien dat de dames weer een fraai boeket kunstwerken hebben samengesteld. Van de bloemvormen van de hand van Tonneke Sengers tot de intrigerende bos-taferelen van Helmuth van Galen, en van de schilderijen onder de titel ‘Het Verborgene’ van Ronald Ruseler tot en met de ‘karton op doek’-objecten van Warffemius. Eén object charmeert me direct: ‘Dandelight‘ van Studio Drift, een paardenbloempluizenbol als lampje op 9 volts-batterijtje. Als Spaarnestroom een verdienmodel zou hebben zou ik die 125 ballen onmiddellijk op tafel smijten.

Mooie kunst.
Mooie kunstwerken, kortom. Die juist door de verscheidenheid een fraai geheel vormen. Zoals je dat ook kunt vinden in sommige zalen van het Museum of Modern Art in New York, waar werken van bepaalde vertegenwoordigers van kunststromingen tegenover elkaar of naast elkaar zijn opgesteld.

Eigenlijk zou je als schrijver van een stukje als dit niet te veel moeten verklappen van wat er te zien is. Als mijn moeder zaliger nog geleefd zou hebben, zou ze vast die met een bloem versierde buis voor een kunstwerk hebben aangezien. Maar wie valt er niet voor boekensteunen in de vorm van hersens? Hersens die we vandaag de dag goed kunnen gebruiken met al dat nepnieuws en geraaskal, om nog maar te zwijgen van de opgefoktheid. In het midden van de ruimte is een tafel met daarop schitterende leporello’s die Haarlemmers hebben vervaardigd in het kader van ‘775 jaar stadsrechten’. Daarnaast zijn er ook glaswerken uit Leerdam te zien, en te koop.

Een aanrader om te gaan kijken, dit komende weekend. De dames schenken een verkoelend drankje voor u in, en zeggen het al: ‘het wordt warm, maar bij Castellvm Aqvae is het koel’. Ik zou daar aan toe willen voegen: de kunst van Artvark bij Castellvm Aqvae is ‘cool’.

Meet and greet: zaterdag 15 + zondag 16 augustus van 11.00 tot 17.00 uur. Locatie: Castellvm Aqvae, Hoge Duin en Daalseweg 21b, Bloemendaal

Toegift: ‘Hogeduin’.
Wisten jullie tussen haakjes dat de vermaarde Haarlemse tekstdichter Lennaert Nijgh zich heeft laten inspireren door het Hogeduin? Boudewijn de Groot vond de onvoltooide tekst in rederijkers-sfeer in de nalatenschap, completeerde het geheel en maakte er muziek bij. Het lied staat op het album ‘Lage Landen‘ uit 2007. Het volgende tekstfragment typeert de dromen, het verlangen en de verloren illusies zoals de geliefde letterkundige ze ervaarde.

…De Bloemendaalse lanen
De sloppen van de stad
Waar ik een toekomst droomde
Die ik ’s morgens weer vergat

Ik dwaalde in vele steden
In donkere stegen rond
Op zoek naar wie ik liefhad
En die ik nimmer vond…