Leestijd:

Reading Progress:

Haarlemse Meli Kuhn was al bekend van haar dansgroep en haar intrigerende films. De laatste jaren profileert ze zich steeds meer als beeldend kunstenaar. Maar niet alleen in Haarlem, eigenlijk  veel meer buíten de Spaarnestad. Hoogste tijd voor een gesprek in haar atelier, in Nieuwe Vide aan de Minckelersweg.

Zo’n vier jaar geleden speelde Kuhn zich in de kijker met haar films ‘Wurzel’ en ‘Mangel’. Daarnaast waren er optredens van haar eigen Tanztheater Meli Kuhn. Niet zo’n Haarlems kliekje, maar een internationaal gezelschap met dansers uit onder meer Roemenië, Rusland en Spanje. Tijdens repetities van haar dansgroep maakte ze al schetsjes. Ze deed een docentenopleiding aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten en trad langzaam met haar werk naar buiten. Ze raakte in contact met iemand die exposities organiseerde en stelde ten toon bij Loods 6, een creatieve plek in het Oostelijk Havengebied in Amsterdam.

Een verbreding richting het maken van beeldende kunst. Hoe ging dat?

,, Tijdens mijn eerste exposities in Duitsland durfde ik mijn werk eerst bijna niet op te hangen. Zo kwetsbaar voelde ik me omdat ik het gevoel had dat ik mijn ziel bloot stelde. En toch is daar de wens je werk aan de wereld te laten zien… Vreemd toch? Al de enthousiaste reacties maakten mij ontzettend blij en daar ben ik erg dankbaar voor. Iemand zei me dat ik ‘het hart geraakt’ had. Ik hoefde eigenlijk niet lang te zoeken naar wat ik wilde uitbeelden. Dat gevoel was er al. Bij mijn andere kunstvormen was ik namelijk ook al op zoek naar de meeste krachtige uitdrukkingsvorm van mijn binnenleven. Omdat ik in Nederland woon, zou ik het ook fijn vinden als mijn kunst hier gezien wordt.”

Je maakt je werken op oud papier. Hoe kom je daar aan?

,,Dat oud papier verzamel ik en haal dat overal vandaan. Het idee dat iets ouds en misschien niet meer bruikbaar een nieuw leven krijgt vind ik een mooie gedachte. De kringloop van het leven… Een tijd terug kreeg ik van een antiquariaat oud braille-papier, van rond 1800. Omdat ik graag wilde weten wat erop stond ben ik zoek gegaan naar iemand die het voor me kon lezen en ontmoette zo Tina, een blinde dame. Het was een heel bijzonder moment toen zij mij voor ging lezen van dit oude papier. Het zijn zangoefeningen van een Franse meisjesschool.”

,,Overigens is het verliezen van het gezichtsvermogen voor mij als kunstenaar een grote angst. Daarom ben ik nu bezig met een zogeheten ‘blindenproject’. Ik ben bezig met te onderzoeken hoe ver je kunt gaan als schilder. Schetsen zonder te zien wat je doet. Je raakt totaal je oriëntatie kwijt , en toch ontstaat er iets heel moois.”

Met welke materialen werk je?

,,Van alles. Inkt, aquarel, gouache, allemaal fijn om mee te werken. Olieverf heb ik onlangs ontdekt. Dat is een soort boetseren met verf. Je bouwt het echt op. Een puur materiaal, waar je ook in kunt vegen of wegschrapen, en dingen laag voor laag kunt opbouwen. Het hoeft niet makkelijk te gaan.”

Veel vrouwen bevolken je kunstwerken…

,,Heel veel fantasiefiguren. Thuis waren we met vijf meisjes. Vijf zussen. We hebben een innige band. Dus vanuit dat gegeven krijg ik inspiratie. En omdat ik altijd een deel van mezelf in mijn werk verwerk, is het logisch dat het vrouwen zijn. Vandaar ook dat mensen vaak denken dat ze mij in het werk herkennen. Maar er zijn ook mannen te vinden in mijn werk, absoluut!”  

,,Laatst heb ik trouwens een eerste natuurschets gemaakt. Dat wil ik ook onderzoeken. Ik werk echt in fasen. De ene keer ben ik met dit bezig, de andere keer met dat. Ik ben een fan van Paul van der Steen. Een hele goede leermeester. Hij maakt ook van die schetsboekjes. Helaas is hij verhuisd uit Haarlem.”

En dan overal exposeren, behalve in Haarlem?! Why?

,,Tsja. Zo is dat gegaan. Inmiddels zijn er vaste exposities in Duitsland waar ik aan mee doe en heb ik een fijne groep kunstenaarsvrienden daar.  Eind november exposeer ik bij galerie Grimm in Magdeburg en ook in Galerie Klose in Essen, tijdens de Eindejaarsexpositie ‘Zeitzeichen’.  Maar ook in de Eusebiuskerk in Arnhem, als onderdeel van Art Arnhem.”

Je hebt een nieuwe film gemaakt, ‘Helena’. Wat kun je er over vertellen? 

,,’Helena’ heb ik samen met mijn nichtje Teresa Kuhn, die cameravrouw is, gemaakt. Dat was een ontzettend fijne samenwerking. Ali Helnwein heeft weer de muziek voor de film gecomponeerd, net als bij ‘Wurzel’. Ik houd ontzettend van de manier waarop hij mijn films met zijn muziek benadert en er een extra dimensie aan geeft. De film ging afgelopen jaar in première tijdens Cinedans in Amsterdam. Daarna verdween de film in de la en nu dus pas openbaar te zien.” 

,,Ik vind het altijd het mooist als de kijker helemaal vrij zijn eigen invulling, gevoel en voorstelling kan maken van wat hij beleeft bij het kijken van mijn film. In de film zien we een vrouw, Helena, eenzaam in haar zielloze huis. Steeds weer verschijnt vaag een andere vrouw in beeld – haar verborgen binnenkant. Aan het eind omhelst zij deze ‘donkere’ kant van zichzelf.  Ik wilde een groot gemis binnen in jezelf verbeelden, iets wat je kunt voelen maar ook lief kunt hebben. Enfin… kijk zelf maar…!”

https://vimeo.com/469700501

Een prachtig atelier op een prachtige plek. Uitzicht op dat krot van een gebouw. Totaal verwaarloosd. Maar er schijnt verbetering in aantocht te zijn.

,,Met allerlei vogels die in en uit vliegen daar. Helaas moeten we verhuizen. Nieuwe Vide moet er uit en elders onderdak vinden. Daarom wil ik bij dit interview graag het filmpje laten zien dat is gemaakt. Het is jammer, want dit is een hele inspirerende plek.”

https://youtu.be/lTrRXffACWs

Tot slot vragen we altijd naar muziek waar je van houdt. Met een clip die je hier graag bij zou zien.

,,’Missa Criolla’. Met deze muziek ben ik opgegroeid. Mijn ouders zijn, toen ze rond de dertig waren vanuit Argentinië naar Duitsland verhuisd en hoorden wij veel Argentijnse muziek thuis. Het is een muziek die mij een gevoel van ‘Heimat’ geeft en mij ter gelijke tijd op een heel bijzondere manier ontzettend diep raakt.”  

https://www.youtube.com/watch?v=pZl8yMH5TLA

INTERVIEW: PAUL LIPS

FOTOGRAFIE: REMCO VAN DER KRUIS

https://www.melikuhn.com/

We stellen jouw beoordeling op prijs.

Klik op een ster om dit artikel te beoordelen

Gemiddelde waardering: 5

Tot nu toe geen stemmen! Wees de eerste die dit bericht waardeert.

Het spijt ons dat dit artikel niet aan jouw wensen voldeed!

Laten we dit artikel verbeteren!

Vertel ons hoe we dit artikel kunnen verbeteren?

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vergelijkbare artikelen

Wat inspireert… Mirjam Hijstek

Wat inspireert… Mirjam Hijstek

Mirjam Hijstek (1957) is kunstcoach en curator en realiseerde zo'n honderd tentoonstellingen. Ze werd geboren in Den Haag en woont drieëndertig jaar in Haarlem. Maar Mirjam gooit het roer om: ze vertrekt uit Haarlem. Ze wil in een omgeving wonen waar mensen méér doen...

Pin It on Pinterest

Share This