Het is een zonovergoten zondagmiddag, maar wie denkt dat er geluierd kan worden bij Naaiatelier Haarlem heeft het mis. De expositie ‘Echoes of Being’ wordt ingericht. ‘Tak! Tak! Tak’, klinkt het door de ruimte. Tot in de Spaarnwouderstraat is het te horen. Doris van Ladesteijn en haar team zijn bezig met het gereedheid brengen van een bijzondere sculptuur. Met gaas en tacker.
door Paul Lips
De tentoonstelling is onderdeel van het Queer Festival Haarlem, een nieuw fenomeen dat ons wil laten nadenken over gender, rolpatronen en de vrijheid om te zijn wie je wilt zijn. Van 5 tot en met 15 september zijn er op verschillende plekken in de stad activiteiten die een steentje proberen bij te dragen aan een inclusief Haarlem. De opening van café ‘regenbooghuis’ Lavender aan Spaarne 78 is er onderdeel van.
Goede ideeën onstaan niet altijd, maar vaak in de kroeg. Hans Goes en Jos Ahlers – de gedreven eigenaren van Naaiatelier Haarlem – kwamen aan de praat met Doris van Ladesteijn, afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU). Doris bleek zich voor haar afstudeerproject ‘Fuck you gender performance‘ te hebben laten inspireren door het werk van Judith Butler (Cleveland, Ohio, 1956), dat vragen stelt over identiteit en sekse en concludeert dat gender een maatschappij-geordend principe is, waarbij heteroseksualiteit als norm wordt gehanteerd. “Een performance, een toneelstukje”, vindt Doris van Ladesteijn. “We duwen onszelf daarmee in een hokje en we lopen de kans dat we onszelf niet meer durven te uiten. We gedragen ons op een manier die andere mensen van ons verwachten.”
Doris van Ladesteijn (rechts) en haar team tijdens de inrichting.
De sculptuur van Doris is een menselijke figuur van gaas. Doorzichtig dus. Ze wijst de razende reporter op een bakje waarin allerlei ‘geslachtskenmerken’ – vervaardigd van kunststof – liggen. Penissen, vagina’s, borsten, tepels. In allerlei vormen. “De bezoeker mag er een of meer van die voorwerpen aan hangen”, legt ze uit. Zo daagt Van Ladesteijn ons uit om na te denken en interactief deel uit te maken van haar kunst.
Aan de rechterwand hangt een groot werk dat in de verte oogt als een schilderij, maar is opgebouwd uit breiwerk. De maker is Boukje Kemper, opgeleid en afgestudeerd als kunstschilder aan de afdeling Fine Arts van HKU en vervolgens naar Zweden verhuisd om daar de master Textieldesign te behalen aan de Swedish School for Textiles. “De techniek van het breien fascineert me”, legt ze uit. Op haar website lezen we hoe zij in haar werk laat zien dat herinneringen ons vormen tot wie we zijn. Boukje experimenteert ook met verschillende soorten garens en papiersoorten. “Zo’n groot werk als je hier ziet – getiteld ‘Gracie Wayeli’ zie ik als een schilderij. Er zitten referenties naar de schilderkunst in. Maar in mijn geval heb ik de brushes vervangen door naalden. Waarmee ook weer toevalligheden kunnen ontstaan. Niet zozeer fouten. Fouten blijken dan mogelijkheden.”
Binnenkort reist Boukje af naar New York, waar zij deel uitmaakt van een grote groepsexpositie in het Scandinavia House onder de titel ‘TEXTILE TAKEOVER‘, een tentoonstelling die onderdeel uitmaakt van de zogeheten New York Textile Month.
Boukje Kemper bij haar monumentale werk ‘Gracie Wayeli’.
Indi de Pindi exposeerde dit voorjaar solo bij Naaiatelier Haarlem. Deze keer toont ze drie werken waarin het thema ‘acceptatie van het eigen lichaam’ is verwerkt. “Maar niet té nadrukkelijk. Voor mij is menselijke schoonheid de schoonheid van de imperfecties. In de huidige tijd zijn we bezig om ons zo mooi en glad mogelijk te presenteren, compleet met photoshop. Juist als het niet helemaal perfect is en de onvolkomenheden in bijvoorbeeld de plooiende huid te zien zijn spreekt mij dat meer aan.”
De werken zijn een combinatie van schilderkunst en textiel. De plooien van de stof heeft Indi net zo lang geschikt tot ze haar bevielen.
Mattio Rubino uit Denemarken maakt expressieve werken met acrylverf, houtkool en grafiet. Hij zal zijn werk op het laatste moment toevoegen aan deze tentoonstelling. Tot slot zijn er dan nog enkele werken van de uit Hillegom afkomstige Hans Duivenvoorden te zien, die zijn modeltekeningen (zowel mannelijke als vrouwelijke) verscheurde en daar vervolgens nieuwe werken van vervaardigde, waardoor traditionele rollen vervagen.
‘Torn Model 44’, Hans Duivenvoorden
De opening van de tentoonstelling is donderdagmiddag 5 september van 15.00 tot 17.45 uur met een drankje en een hapje.
Naaiatelier Haarlem, Spaarnwouderstraat 124, Haarlem. Openingstijden: 5 – 15 september (donderdag tot en met zondag), 12.00 – 17.00 uur. Voor meer informatie over de expositie ‘Echoes of Being’ en de kunstenaars ga naar www.naaiatelierhaarlem.nl.
0 reacties