Beeldend kunstenaar Hans Duivenvoorden is een uitstekende promotor van zijn werken. Dagelijks verschijnen er afbeeldingen op Facebook en Instagram. Deze week opent officieel een speciale tentoonstelling van zijn werk onder de noemer RECYCLE! (Torn Models of Yesterday’s Life). Te zien bij het Naaiatelier Haarlem in de Spaarnwouderstraat. Zaterdag 1 april verzorgt kunstexpert Willem de Winter om 15.00 uur de opening onder de Amsterdamse Poort, waarna de expositie kan worden bekeken. De vraag rijst: hoe kies je als journalistiek medium een ietsje originelere invalshoek om naar deze ‘verscheurde modellen’ te kijken?
Spaarnestroom nodigde journalist en kunstkenner John Oomkes uit om zijn licht over het werk van Hans Duivenvoorden te laten schijnen. Uiteraard vertelt Hans er zelf ook een en ander over.
door Paul Lips
De in Hillegom woonachtige Hans Duivenvoorden en de in de Bakenesserbuurt residerende John Oomkes kennen elkaar goed: in de loop der jaren is een vriendschap ontstaan en zoeken de twee elkaar regelmatig op. Oomkes is zowel fan van de zelfstandig beeldend kunstenaar Hans Duivenvoorden als van de weergaloze gitarist Hans Duivenvoorden (momenteel actief met De Filistijnen).
De tentoonstelling ‘RECYCLE’ moest iets speciaals worden, vond Hans. Een thema-tentoonstelling. Al geruime tijd geeft hij een gedeelte van de modeltekeningen die hij maakte op de zolder van De Waag bij Kunst Zij Ons Doel een tweede leven door ze te verscheuren en er nieuwe collages van te maken. “Als ik die modeltekeningen allemaal op elkaar leg dan heb ik toch wel een flinke stapel. Maar ik ben heel kritisch. Ik denk dan: is deze goed genoeg om in te lijsten? Vaak verscheur ik de tekeningen die ik minder goed gelukt vind. Uit die verscheurde delen stel ik dan weer nieuwe figuren samen. Hier en daar kan ik het dan nog iets bijwerken, bijvoorbeeld met dat goud dat je daar ziet. Of het effect van zo’n voile. Soms heb ik een vrouwelijk en mannelijk model gecombineerd tot één beeld, zoals je ook op de flyer ziet.”
_________________________
John Oomkes: “Grappig aan Hans vind ik dat hij autodidact is. Je ziet geen academische toeren of trucs. Heel veel mensen die een academische opleiding hebben gehad die proberen eerst binnen de lijntjes te kleuren. Dan raken ze ontevreden want het ‘is het toch niet helemaal’. Vervolgens gaan ze te hard van start. Dan hebben ze niks meer in de hand. En dan zijn ze daar óók weer niet tevreden mee. Dat is niet zozeer een keuze als wel een dwangmatig proces.
Hans wordt niet gehinderd door een gebrek of een ’te veel aan techniek’. Volgens mij gaat Hans gewoon elke avond in zijn atelierruimte zitten en aan de slag. En niet altijd volgens een uitgewerkt plan. In zekere zin zou je het werk van Hans ook wel ‘Art Brut’ kunnen noemen. Outsider Art. Dat zijn ook mensen die een beetje ongeremd zijn.
Het hergebruiken van materiaal past hélemaal in deze tijd. Je ziet dat overal. In de kunst, maar ook in de mode. Grote couturiers die delen uit hun collecties hergebruiken. Een teken des tijds. Wat ik mooi vind aan het werk van Hans is dat het een nieuwe uitdrukking krijgt doordat hij dingen uit z’n context haalt. Hans gooit niets weg maar gebruikt delen van tekeningen. Sommige stukjes zijn perfect getekend, andere stukjes niet. Hij speelt met die delen en geeft ze een nieuwe betekenis. We hadden het net over Frankenstein, zo’n figuur die is opgebouwd uit delen van overleden mensen. Door middel van stroom wordt er dan geprobeerd zo’n figuur tot leven te wekken. De mens als schepper.”
We spreken over een van de kunstenaars die Hans al vroeg in de jaren zestig inspireerde: Anton Heyboer. Duivenvoorden raakte geïntrigeerd door het ‘systeem’ van deze bijzondere kunstenaar, waarin begrippen als ‘vader’, ‘moeder’, ‘zuiverheid’, ‘onschuld’, ‘lijden’ en ‘krankzinnigheid’ een plek kregen. Met name de etsen uit de jaren vijftig en zestig fascineren hem. De latere ‘Van der Meijden-aandacht’ voor het leven met drie vrouwen of het schilderen met een bezem als penseel lieten Duivenvoorden koud. In feite was Heyboer ook een outsider die ‘Art Brut’ maakte in Den Ilp. Heyboer was iemand die niet koos voor de meest gemakkelijke weg. In die zin vertoont Duivenvoorden overeenkomstige trekjes. “Des te ongemakkelijker ik zit, des te leuker het is”, zei hij er in 2016 over. Soms breekt zijn kroontjespen terwijl hij op locatie zit te tekenen. Dan is het improviseren geblazen.
____________________________
John Oomkes: “Hans is 69 jaar en debuteert min of meer. Met een solo-tentoonstelling hier in het Naaiatelier. Een prachtige plek om een solo-expositie te hebben. De kunstenaar Hans Duivenvoorden als hoofdprogramma. Het mooie aan Hans vind ik dat hij altijd beschikt over een frisse blik. Wat voor onderwerp hij ook kiest. Als hij naar Leiden fietst en daar een kerktoren tekent ziet die er weer heel anders uit dan in een vorige versie. Hans is een improvisator. Hij wordt niet gehinderd door tegenslagen. Dat zie je ook in zijn persoonlijke leven: hij koos voor een burgermansbestaan met een keurige baan als technisch tekenaar/machineconstructeur, daarnaast leidde hij zijn kunstenaarsleven. Maar Hans is – zijn leven lang al – een vrije geest. Nu hij gepensioneerd is komt er qua kunst nog veel meer los. Hij is niet te stoppen en is in die zin op een positieve manier ongeremd.”
________________________________
Tentoonstelling ‘RECYCLE! (Torn Models of Yesterday’s Life)’ van Hans Duivenvoorden, van 30 maart tot en met 10 april in het Naaiatelier Haarlem, Spaarnwouderstraat 124, Haarlem. Opening zaterdag 1 april (geen grap) om 15.00 uur door Willem de Winter onder de Amsterdamse Poort. Vervolgens wandelen de aanwezigen naar het Naaiatelier om de expositie te bezichtigen.
Verder te bezoeken van donderdag tot en met zondag van 12.00 tot 17.00 uur én op Tweede Paasdag (10 april). Op zaterdag 8 april is de finissage van de expositie met om 15.00 uur een optreden van De Filistijnen (waarin Hans zelf ook gitaar speelt).
Agenda (naaiatelierhaarlem.nl)
Hans Duivenvoorden (@hd_artstonelimited) • Instagram-foto’s en -video’s
0 reacties