Ter hoogte van nummer 7 in de Leeuwendalersstraat in Haarlem-Noord hebben zich allerlei buren en familieleden verzameld. Het is een zonovergoten dinsdagochtend in april en er valt iets te vieren, voor zover mogelijk. Echt een feestje is natuurlijk niet de bedoeling, maar even lang-zal-ze-leven zingen voor mevrouw Roelofs die tachtig jaar is geworden, dan moet toch even kunnen, is het idee. En dat gebeurt, uit volle borst. En dan… verschijnt er een jongeman ten tonele. Een jongeman in smoking die ons getuige laat zijn van een perfect half uurtje. ‘Aria’s aan de Deur’ heet het project van Haarlemmer Jop van Gennip.
tekst & foto’s Paul Lips
Het huis is leuk versierd met slingers, ballonnen en plakkaten met het opschrift ‘Tony 80 prachtig‘. Daar hebben dochters Mirjam en Fransje voor gezorgd. En er is voor alle bezoekers een stukje taart. ‘Hee, daar is de stripper!’, grapt één van de buurmannen. De tachtigjarige Tony staat meteen al perplex van zo’n bijzondere verrassing. ‘Oh wat is dit leuk’, klinkt het. En iedereen hier zat in het complot, legt dochter Mirjam uit. Jop van Gennip zet in met de klassieker ‘O Sole Mio‘. Een prachtige bariton die het vak verstaat, de Italiaanse woorden van het romantische liefdeslied schallen door de straat.
Het is een geweldige formule om toch kleine optredens te kunnen doen bij mensen thuis: ‘Aria’s aan de Deur‘. Jop raakte geïnspireerd door zijn collega en vriend Pim van Drunen, met wie hij het duo Kleine Mannen Grote Stemmen vormt. Pim van Drunen heeft in Breda en omstreken zijn eigen project Tenor op de Stoep. Keurig op anderhalve meter afstand, geen grote groepen mensen en een half uurtje gevarieerd repertoire, voor een betaalbaar tarief. Van opera tot jazz en van levenslied tot swing. Geef eens een operazanger cadeau, is het idee. Zoals nu ook in Haarlem-Noord.
Neem dat lied dat beroemd werd door Frank Sinatra, ‘New York, New York‘, dat hier in de Leeuwendalersstraat door Jop van Gennip gezongen wordt met een opera-touch. Tony Roelofs vingerknipt op de maat mee, de toeschouwers klappen enthousiast. Snel krijgt Jop een glaasje water aangereikt, want: ‘het is hard werken in de zon’.
Ondertussen krijgt de jarige flink wat cadeautjes in de vorm van bossen bloemen en plantjes voor de tuin. Soms zijn de omstandigheden perfect, en deze ochtend is dat het geval. En daar past uiteraard de Ramses Shaffy-klassieker ‘Laat Me‘ bij. Vervolgens komt ‘Con Te Partirò‘ langs, op de manier zoals Andrea Boccelli ‘m zingt. Een lied over dromen, liefde en verlangen. En met luidkeels meegezongen ‘Zeg Maar Niets Meer‘ van André Hazes eindigt het mini-concert. Hoewel… als er om een toegift wordt gevraagd mag die er nog komen. In de vorm van ‘Mama‘, ook alweer zo’n Italiaanse klassieker dat we hier kennen van Heintje Simons die het de hitparade in zong. De emotie die dat lied oproept is te zien bij Tony Roelofs, die dochters Mirjam en Fransje aan haar zijde weet. Echtgenoot Jan blijft een beetje bescheiden op de achtergrond. Ondertussen levert de postbode een hele stapel kaarten en brieven af bij nummer zeven.
En wie heeft er bijna het hele optreden keurig zitten luisteren? Dat is buurhond Chad van buurvrouw-van-twee-huizen-verder Janneke. “Chad heeft er van genoten hoor”, zegt ze. Over de vraag wat Tony voor een buurvrouw is hoeft Janneke niet lang na te denken. “Tony is bescheiden en lief. Gastvrij en attent. Echt een mensen-mens. Toen we hier in de sneeuwperiode met z’n allen sneeuw stonden te scheppen kwam zij met dropjes aanzetten die ze uitdeelde. Een fijne buurvrouw.”
De taak van Jop van Gennip zit er op. Hij heeft deze week nog meer Aria’s aan de Deur in de regio, en trad ook al op in Nijmegen, Tilburg, Rotterdam, Amsterdam en Den Haag. “Ik sleepte eerst een grote geluidsbox mee, maar mijn collega Pim van Drunen raadde me aan om zo’n klein boxje als dit mee te nemen.” In september hoopt Jop weer echt te kunnen gaan optreden met opera’s in het land. Voorlopig doet hij zijn ‘Aria’s aan de Deur’ en merkt dat de mond tot mond-reclame goed werkt. “De ene keer sta je voor zo’n straat als hier, en dan andere keer voor twee mensen. Maar dat is juist ook heel uitdagend. Het is telkens weer een sprong in het diepe.”
0 reacties