‘De Dromende Dansers’ is de titel van het album dat popdichter Rik van Boeckel maakte met The Dub Ark, een gelegenheidsformatie die voor muzikale begeleiding zorgde in dub-reggae stijl. In de teksten en muziek valt heel wat te ontdekken. Het album is onlangs uitgebracht op het Haarlemse Blowpipe Records-label van Wim Dekker.
recensie – Paul Lips
Wanneer ik de muziek van reggaedichter Linton Kwesi Johnson voor het eerst hoorde weet ik niet exact meer, dat zal rond 1980 geweest zijn. Een rumoerige tijd vol maatschappelijke protesten, krakersacties, werkloosheid, kernwapendreiging met het zogeheten doemdenken tot gevolg. Ik vond de muzikale poëzie van Linton Kwesi Johnson meteen geweldig, niet in de laatste plaats door de dub-reggae die de woorden begeleidde. Begin jaren zeventig was er bij mij al de fascinatie voor poëzie en de mogelijkheden daarvan, waar dichters als Johnny the Selfkicker en Simon Vinkenoog gretig gebruik van maakten. Reggaedichters, popdichters, rockdichters en punkdichters, ze liftten mee op de new-wave en postpunk die begin jaren tachtig over de wereld trok en daar maakte Rik van Boeckel destijds al deel van uit. Sommigen zijn dood (Ton Lebbink), en sommigen – zoals punkdichter John Cooper Clarke of wave-dichteres Anne Clark – zijn immer actief. Twee jaar geleden overleed Lee ‘Scratch’ Perry, de Jamaïcaanse producer/muzikant die een kleurrijk – in ganjawolken gehuld – oeuvre achterliet waar Rik van Boeckel en zijn Dub Ark zich door hebben laten inspireren.
Rik van Boeckel & The Dub Ark (foto Annelies Nanda Theunissen)
Rik van Boeckel is inmiddels al in de zeventig maar reist zich nog steeds ‘een slag in de rondte’ en brengt zijn poëzie ten gehore voor wie het maar horen wil, waarbij hij steevast muzikale verbindingen aangaat met lokale musici.
En nu is daar ‘De Dromende Dansers‘. “Een dure productie”, mompelde producer/multi-instrumentalist Eric ‘Clever Lee’ van Drunen Littel daar onlangs over. Elf nummers voor twee tientjes, dat moet toch te doen zijn lijkt me. Support Your Local Heroes: die kreet is hier op z’n plaats. Want niet alleen Eric ‘Clever Lee’ van Drunen Littel (bassist, maar ook gitarist en toetsenist) speelt mee, maar ook Joep ‘Ube da Dube’ Smeenk (Gotcha!) en Aernout ‘Dr. EchopleX’ van Hees (percussie, dubs & overdubs). Een fijn clubje creatievelingen die zorgen dat elk geluid op de juiste plek terecht is gekomen.
Rik van Boeckel & The Dub Ark in actie op een festival in Rotterdam-Zuid
Al dansend neemt de dromende dichter ons mee de muziek in. Dichters zijn natuurlijk dromers, misschien wel meer dan dat ze dansers zijn. Maar deze muziek is zo lekker dat je wel gáát bewegen. Bij track 3 – ‘De Jager‘ gaat het spannend klinken, mede door het intro op keyboards. Het gaat over een jager met een glimlach op zijn gezicht, woonachtig in de Rocky Mountains. Ik weet niet of er in die bergen in het huidige tijdsgewricht nog gejaagd wordt, maar het klinkt in elk geval romantisch. Zeker omdat de jager ook nog eens blijkt te beschikken over een ‘paard zonder naam’. Met trompetten (al dan niet uit een doosje) wordt het arrangement zorgvuldig opgebouwd. Maar dan vindt er in het nummer een tragedie plaats: het paard zonder naam ontsnapt uit de stal. Het gevolg: Joe de jager weet niet meer hoe te jagen, omdat zijn trouwe metgezel de benen heeft genomen.
Tekstueel bewegen de woorden vooral op de muziek. Rijm is aanwezig en wordt achteloos toegepast, niet te nadrukkelijk. Het veelvuldig gebruik van het woord ‘mooi’ of ‘mooie’ komt hier en daar iets te gemakzuchtig over. Dat iets ‘mooi is’ wil ik graag geloven, maar in de verbeelding werkt zulks beter met behulp van treffende, beeldende zinnen en origineel taalgebruik.
Hoe dan ook, de plaat ‘De Dromende Dansers‘ wordt bij beluistering gaandeweg steeds beter. Met name omdat het slagwerk steeds fijner gaat klinken, zoals in ‘Straten met de mooie ramen‘. Waar dan ook nog een trefzeker orgeltje de nodige accenten legt. Vooral die stotterende orgelpartij op driekwart van het nummer klinkt als een buitje regendruppels neerdalend op een paraplu.
The Dub Ark in actie.
‘Winterland‘ is een prijsnummer en zou een underground-hit kunnen zijn. Het gaat over de loop der seizoenen en hoe het is om te leven in een winterland (‘met koude bubbels in de hand’). De sfeer van het nummer doet terugverlangen naar koude (Elfstedentochtrijke) jaargetijden met koude wind en sneeuwvlokken op het ijs en bibberende dromen. Met een melancholieke saxpartij van Ube da Dube en een mooi uitro op de gitaar van Clever Lee.
Het is niet enkel dansende vrolijkheid op dit album, er is ook ruimte voor ‘Een lied van waanzin‘ met daarin regenbogen die de zon bedekken, duisternis die de maan verbergt en donder die harten raakt. Ook weer met stuiterende trompetten die de nodige accenten leggen. Op de track ‘Jamaïca‘ komt er echte ‘dub’ om de hoek kijken, compleet met echoënde drums en allerlei fantastisch vreemde geluiden. Zelfs ene ‘Mathilda‘ (ook een personage in een liedje van Harry Belafonte) verschijnt ten tonele in het nummer. Met haar wordt de reggae gedanst bij de zingende palmen en is er sprake van een romance. Anders dus dan in het liedje van Belafonte, want die Mathilda ging er met het geld vandoor. De muzikale sfeer is geweldig, met The Dub Ark op z’n best.
Zo’n track als ‘De Maanfluisteraar‘ roept de sfeer op van een prevelende figuur die op het ritme van de ‘zingende wind’ poëtische zinnen de hemel influistert en dreigende bliksem bedwingt, en is ook live al een succesnummer, zo bleek tijdens een optreden in Haarlem.
‘De Dromende Dansers‘ van Rik van Boeckel meets The Dub Ark is een fijne plaat. Dub Ark is een verwijzing naar de legendarische Black Ark studio van Lee Perry op 5 Cardiff Crescent te Kingston Jamaica, waar deze producer met allerlei tovenarijen tot zijn legendarische opnamen kwam. Percussionist Aernout van Hees verdiept in al jarenlang in die dubgeluiden en heeft zulke geluiden toegepast op dit album. Voor mij als niet-kenner een aansporing om me de komende periode eens te gaan verdiepen in de nalatenschap van Lee Perry.
Met zo’n mooi album in de hand verwacht je veel aandacht van de pers, veel publieke belangstelling en… een toernee langs kleinschalige festivals of clubs.
Wat zegt het spreekwoord ook alweer… ‘het ijzer smeden als het heet is’.
Spijtig om te constateren dat er nog niet zo héél veel lijkt te gebeuren rond deze puike plaat. Misschien wordt er geredeneerd in de trant van ‘dit is een groeiplaat, die aandacht komt gaandeweg wel’ maar je zou toch verwachten dat Rik van Boeckel heel snel met een plan komt om een aantal optredens in het land of in elk geval in de regio te doen. Mijn tip: betrek daar Henk Koster (The Sundance Kid) als slagwerker bij, dat zou een fijne combinatie met de poëzie en de andere instrumentalisten kunnen opleveren. Jullie hebben toch een album uit? Nou dan! Aan de slag, heren. Hoogste tijd om aan de weg te timmeren.
‘De Dromende Dansers’, Rik van Boeckel meets The Dub Ark (inclusief tekstboekje), Blowpipe BP185 – EAN 9 789059 395268
De dromende dansers | Rik van Boeckel Meets The Dub Ark | Blowpipe (bandcamp.com)
______________________________________
OPTREDENS RIK VAN BOECKEL & THE DUB ARK:
ZONDAG 27 AUGUSTUS ANKERPARK, LEIDEN
DONDERDAGAVOND 12 OKTOBER café HET PRAETHUYS, LEIDEN
0 reacties