Leestijd:

Reading Progress:

Een ontmoeting met beeldend kunstenaar en dichteres Esther Schnerr. Althans, dat was de bedoeling

Geplaatst op 27 januari 2023

Via het medium Twitter werd ik geattendeerd op twee dingen: een tentoonstelling en een voordracht van gedichten bij een lokale boekhandel. Tijd om actie te ondernemen en met gezwinde spoed af te reizen richting Heemstede. Het is immers slechts één week in het jaar Poëzieweek, dus geen tijd te verliezen. Een ontmoeting met Esther Schnerr. Dat is de bedoeling.

door Paul Lips

Iets te vroeg, rond kwart over negen – betreed ik het gemeentehuis van Heemstede aan het Raadhuisplein. Zo heb ik mooi nog even gelegenheid een rondje te maken langs de tentoongestelde werken alvorens ik een kort interview ga hebben met Esther Schnerr, beeldend kunstenaar en dichter. De zon laat zich zien op deze donderdagochtend, de temperatuur is wat je zou kunnen noemen ‘redelijk’.
In de raadszaal is een heerschap bezig met handelingen inzake oranje ehbo-koffers, Eerst ligt er een op tafel, later komen daar enkele bij. Een dame stapt de ruimte binnen en merkt op dat ze ‘de zaal gereed gaan maken voor de vergadering’. Dat zal de raadsvergadering zijn, het is immers donderdag. De overige tafels staan keurig opgesteld, met daarachter lichtgroengekleurde stoelen met het wapen van het dorp er op. Ik wandel rustig langs de opgehangen tekeningen aan de wanden.

________________________________

Ondertussen denk ik aan Esther Schnerr. En aan Remco Campert. Maar dat is weer een heel ander verhaal dat later wellicht nog eens aan de orde komt. Vooralsnog raak ik geïmponeerd door de werken op monumentaal formaat, boven een serie witte stoelen in twee rijen opgesteld. De voorstellingen ogen als landschappen, getekend met potlood op papier. Het lijken verlaten plekken, ‘abandoned places’ waarvan je hele series op instagram kunt volgen. Maar die zijn dan gefotografeerd. Deze plekken zijn getekend. Fantasielandschappen. Plekken die wellicht ooit bestaan zouden kunnen hebben, of in de toekomst weer zouden kúnnen ontstaan. Ik bestudeer de ontelbare streepjes en contouren en denk aan wat ik erover op haar website las: dat ze haar inspiratie vindt in thema’s als de oertijd, vliegtuigrampen, wereldsteden, ontbossing en overstromingen. Onheilspellende onderwerpen, die niet specifiek terug te vinden zijn in real life.

___________________________________

In de raadszaal is inmiddels een heer binnengetreden met een stofzuiger en materialen om de tafels af te nemen. Dat kan nog wat worden als we straks een interview gaan doen, denk ik geamuseerd. En bij ‘stofzuiger’ krijg ik steevast de associatie met die anekdote over schrijver Simon Vestdijk, die slechts tot schrijven in staat bleek met op de achtergrond het geluid van een zoemende stofzuiger. Dat apparaat is inmiddels in het bezit van het Letterkundig Museum in Den Haag. Inmiddels is het tijdstip verstreken waarop Esther en ik elkaar zouden ontmoeten voor een kort vraaggesprek. Ik sta bij het raam en zie hoe de zon het weiland aan de rand van het Groenendaalse Bos in aangenaam licht zet. Het wordt vast een mooie dag.

De heer achter de tafel is zijn ehbo-koffers weer aan het opruimen en praat wat met een lange, kalende, gebrilde sinjeur met nog krullend haar achter de oren. Dat moet een ambtenaar zijn, het epriberen straalt er van af. Door de gang lopen twee dames van Handhaving die onderzoekend naar binnen turen richting mijn verschijning. Ik sta ondertussen bij een soort sokkel met daarop een boek om reacties in te kunnen noteren (nog leeg), wat visitekaartjes en een poëziebundel.

Spiegel – glasheldere gedichten‘ is de titel van de bundel. ‘Inkijk exemplaar’ is er linksboven opgeschreven, in blokletters. Niet als één woord, maar als twee woorden. Al bladerend en lezend in de bundel sta ik – met uitzicht op de ingang – mooi in het zicht, mocht Esther alsnog verschijnen. De verzen in het boekje zijn inderdaad glashelder, begrijpelijk en niet al te nadrukkelijk rijmend. Ze zouden de kritische blik van M. Vasalis vast hebben doorstaan, mocht zij ze ooit onder ogen zou kunnen krijgen, wat niet meer het geval is. Vasalis, die destijds min of meer werd weggeblazen door de ‘experimentelen der Vijftigers’ onder leiding van keizer Lucebert. Daar valt nog veel over te zeggen.

Onderwerpen als liefde, leven en dood, religie, ontmoetingen; ze komen allemaal langs in deze ‘portretjes van de dingen van de dag’. Schnerr wil dat haar poëzie wordt begrepen, en legt zelfs met grote regelmaat – met een voetnootje onderaan een bladzijde – de betekenis van een gebruikt woord uit.
In de begeleidende flaptekst (wat een raar woord eigenlijk, flaptekst) lees ik dat in haar beeldend werk de fascinatie voor de evolutie en de impact van de mens op die natuur centraal staan. En dat zij met haar tekeningen een finaleplaats in de Signature Art Prize (Londen, 2021) bereikte. Dat in maart 2022 haar werk werd geselecteerd voor de Jackson’s Painting Prize (Londen, 2022). En daar wisten wij hier in het Haarlemse allemaal niks van!

Oerwoud

Adembenemend groene koof
Aarde vochtig, weelderig zwaar
Massief gewelf, verdonkerend loof
Voetweg slecht begaanbaar

Niet eerder vernomen geluiden
Stemmen, schril en sonoor
die exotische fauna duiden
Uitheems recital dringt door

Op ongeschikt terrein de mens
Door soortgebonden kwetsbaarheid
stuitend op de gramme grens
van een groene wezenlijkheid

De jungle gaapt op mossig tapijt
Hier past slecht ontsteltenis
voor ongekende majesteit
van een drangende wildernis

(uit: ‘Spiegel, Esther Schnerr)

Het is inmiddels tien over tien. Ik moet weer op pad, richting de dagelijkse job. Is er iets misgegaan met onze interview-afspraak? Lukte het niet? Het antwoord komt zo’n half uur later per telefoon. Vergissinkje. Half elf, stond er abusievelijk in de agenda van Esther. ‘Geen zorgen’, zeg ik. Dat uitgebreide interview komt later nog een keer. Vooralsnog moeten wij als Spaarnestroom melden dat deze tentoonstelling er is, in het gemeentehuis van Heemstede. En dat Esther Schnerr zaterdagmiddag 28 januari gedichten zal voordragen bij boekhandel Blokker aan de Binnenweg. Tijd voor een nieuw geluid.

 

_____________________________________

Zaterdagmiddag 28 januari draagt Esther Schnerr gedichten (met ook andere dichters) voor bij boekhandel Blokker, Binnenweg, Heemstede. Haar tentoonstelling is te zien op werkdagen van 9.00 tot 17.00 uur (en op vrijdag tot 12.00 uur) in het gemeentehuis van Heemstede aan het Raadhuisplein.

Esther Schnerr – Home

Esther Schnerr (@estherschnerr) • Instagram-foto’s en -video’s

Esther Schnerr (eigen foto)

We stellen jouw beoordeling op prijs.

Beweeg met je muis over een ster om dit artikel te beoordelen. Waardeer je dit artikel bijv. met vier sterren, klik dan op de vierde ster van links.

Gemiddelde waardering: 3.8

Tot nu toe geen stemmen! Wees de eerste die dit bericht waardeert.

Het spijt ons dat dit artikel niet aan jouw wensen voldeed!

Laten we dit artikel verbeteren!

Vertel ons hoe we dit artikel kunnen verbeteren?

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vergelijkbare artikelen

Afscheid van Max Koning (1950-2025)

Afscheid van Max Koning (1950-2025)

Beeldend kunstenaar Max Koning (Santpoort, 1950) overleed vrijdag 31 januari jongstleden. Hoewel hij al enige tijd ziek was – en daardoor gebonden aan een rolstoel - verruilde Max toch nog plotseling het tijdelijke voor het eeuwige, na een harstilstand. Max Koning was...

error: Kopiëren niet toegestaan!

Pin It on Pinterest

Share This