Als bezoeker van de Kunstlijn Haarlem sta je zodra je het huis verlaat om een rondje te maken al direct met tien-nul achter. Je kunt het allemaal mooi uitstippelen en je aan een schema houden, er zal altijd een moment komen dat je een keuze moet maken en het plan bijstellen. Jouw route blijft altijd onvoltooid.
door Paul Lips
Geweldige quote uit de Kunstlijner, de bijgaande kunstlijnkrant. Aan het woord is Els Moes, die minimalistische concrete kunst maakt. ,,Ik hoef niet alles zien om het toch spannend te vinden. Dat heb ik ook met de atmosfeer of met mistig weer: als je weinig ziet, vind ik het eigenlijk mooier. Iets wat geheim is, is van een grotere schoonheid dan wanneer het verhaal er vanaf druipt. Ik ben geen verhaaltjesverteller.’’
Wat een kunstenaar tot een echte kunstenaar maakt is natuurlijk wat diegene doet met de verbeelding en het gebruikte materiaal. Foto’s naschilderen is aandoenlijk, maar leidt maar zelden tot interessant resultaat.
In een gang in het Hoofdkantoor aan de Waarderweg hangen ze, de werken van Els Moes. Ook in haar atelier, gecombineerd met kunst van collega’s, onder de titel ‘Mixed’.
Geschilderde vlakken. Blauw. Het zal veel bezoekers niets zeggen. Het zal irritatie oproepen. ‘Het werk heeft niet als doel de beschouwer te behagen’, zegt Moes er zelf over.
In een bovenwoning aan de Zijlweg toont Kiki Kraaijeveld haar monumentale schilderijen. De kleur die overheerst is rood. Het zijn een soort geabstraheerde vrouwenlichamen. Vloeiende lijnen en vlot geschilderde vlakken verraden het schildersplezier.
Beneden in de hal van het pand foto’s uit het project ‘Roest’ van Merlijn Viersma, die hij schoot in het Ruhrgebied. Overgebleven onderdelen van de staalindustrie als herinnering aan vervlogen tijden.
Om de hoek, bij hotel ‘the nui Diary’ stralen fluitketels – geprint op wit aluminium – van Ben ‘Benimov’ Imhoff de bezoeker tegemoet. ‘Make tea not war’ is de slogan. Oorlog voeren is voor de dommen, zo is het maar net.
Dat figuratieve kunst tot mooie resultaten kan leiden bewijzen Bart Holt en zijn dochter Myra Holt. In het gedeelde atelier in De Greiner aan de Voorhelmstraat schilderijen en beelden van Bart en schilderijen van Myra. Grappig is het cassettedeck bij de vensterbank met talloze bandjes, die soms zelf een beetje ‘aanlopen’, verklapt Myra. Daarnaast de kunstboeken. Een inspirerende plek in een prachtig gebouw.
Doorfietsen maar, naar de Linschotenstraat in het Rozenprieel, waar Harm van Ee een intrigerende verzameling collages aan de wanden van een atelierruimte heeft gehangen. Van Ee verzamelt papier uit alle hoeken en gaten, van tijdschriften tot afgebladderde posters op straat. Bij de Zakstraat bijvoorbeeld, bij de brug van de Bakenessergracht, daar hangen vaak posters die over de datum zijn. Van Ee scheurt daar zo nu en dan reepjes papier van af. ,,Hier, voel eens’’, zegt hij. Als je met je vinger over de collage gaat voel je de behangerslijm die eroverheen gegaan is. In het wonderschone boekje ‘Instants collés’ heeft hij werken van de afgelopen drie jaar samengebracht. Volgen kan ook via instagram.
Door de regen dan richting de Gedempte Voldersgracht, waar Hugo Loning een vintage telefoon heeft geschilderd, naast portretten en bijvoorbeeld een taperecorder en boksbeugel. Flamencogitarist Piet van Steenis fleurt het geheel muzikaal op met gloedvol spel op de snaren.
Van grote charme is project GRIL van Ilja Warmerdam en Margriet Gehrels. Te zien in het Seinwezen. De kunstenaars besluiten vanaf april dit jaar met elkaar te communiceren via een schilderij. De een maakt een opzet, de ander schildert verder. Waar vervolgens weer een schilderkunstig antwoord op komt. In de film ‘the making of’ is te zien hoe beide kunstenaressen om en om met het doek richting het adres van de ander over straat wandelen. Tussendoor zijn de resultaten te zien. Maar af is het nooit.
0 reacties