Ik liep de winkel annex galerie van lijstenmaker Mark Keppel in de Schagchelstraat binnen en maakte een rondje langs de foto’s van Lydia van der Meer. ‘Everyday’ is de titel van de tentoonstelling.
Op een van de foto’s zag ik hoe – in zwart-wit – forensen de London Bridge overstaken, paraplu’s in de aanslag. De brug is iets minder markant dan de Tower Bridge en een aantal malen herbouwd, omdat storm en vuur er in de loop der tijden huishielden, zoals dat vaak gaat met historische bouwwerken. Ook in Haarlem weten we daar alles van. Niet iedereen op de foto is in het bezit van een paraplu. Twee heren die zich – onafhankelijk van elkaar – vlakbij de leuning van de brug richting de kijker voortbewegen, zijn blootshoofds. De voorste lijkt enigszins op een jonge, in gedachten verzonken Remco Campert. Het is een prachtige plaat met gebouwen die bijkans in grijstinten verdwijnen.
Begin jaren tachtig van de vorige eeuw ontdekte ik landgoed Middenduin in Overveen, omdat ik daar niet ver vandaan woonde. Ik had weliswaar zo’n beetje mijn eigen waterlelievijver aan de overkant van de Korte Zijlweg, maar als de chaos in m’n hoofd te groot werd, placht ik een wandeling te maken in Middenduin. Van der Meer’s foto ‘Bomen, Middenduin’ straalt precies de rust uit die je op die plek kunt vinden.
Lydia van der Meer werkte jarenlang als persfotograaf in Londen, onder meer voor de Financial Times. De tentoonstelling bij Mark Keppel maakt duidelijk dat zij over een scherp oog beschikt voor bijzondere beelden. Maar soms zijn het beelden die snapshots doen vermoeden, zoals ‘Lower deck bus’, waarop passagiers in een dubbeldekker – vanaf de rug gezien – zijn gefotografeerd. Het bordje met ‘Route & Central London Stops’ wijst de plekken waar men kan uitstappen.
Ook de plaat ‘Wuthering Heights’ doet mooi recht aan de expositietitel ‘Everyday’. Op het Engelse platteland passeer je ze dagelijks, de dry stone walls waarmee gebieden worden gemarkeerd. Ze staan er al eeuwen en zijn met de hand aangelegd. De waan van de dag lijkt niet te bestaan op deze eveneens in zwart-wit geschoten foto.
‘… Het continue zoeken naar het juiste beeld, en de juiste vorm vastleggen van wat ze ziet, is een dagelijkse sterke behoefte. De herkenning van andere die zien, begrijpen en navoelen van wat er door haar hoofd ging tijdens het scheppen van het beeld bij het zien van haar foto’s, ziet ze als een kroon op het werk…’, meldt de tekst die gepaard gaat met deze mooie tentoonstelling.
Al met al zeer de moeite waard om even binnen te wandelen. De expositie is verlengd tot eind juni.
Tot slot nog dit: Lydia van der Meer blijkt niet alleen een gepassioneerd fotograaf, maar neemt daarnaast ook het penseel ter hand. Haar vlot geschilderde ‘Yorkshire Coast’ in acryl op papier is een voorbeeld van de creativiteit van dit dubbeltalent.
PAUL LIPS
0 reacties