Leestijd:

Reading Progress:

‘FOUR DRAGS AND A FUNERAL’ ZET JE ALS KIJKER AAN HET DENKEN

Geplaatst op 3 oktober 2016

(foto paul lips)

‘Multiple Joyce’ (foto paul lips)

‘…Holly came from Miami F.L.A.
 hitch-hiked her way across the U.S.A.
 plucked her eyebrows on the way
 shaved her legs and then he was a she
 she said, hey babe, take a walk on the wild side,
 said, hey honey, take a walk on the wild side…’

Legendarische tekstregels uit een al even legendarisch nummer van Lou Reed, afkomstig van zijn tweede soloalbum ‘Transformer’ uit 1972.  Het was glamrock wat de klok sloeg en mannelijke zangers (als Bowie) kleedden zich als vrouwen of iets tussen man en vrouw in. Verwarrend was het in elk geval; zeker toen zelfs stoere rockers als Mick Jagger  make-up begonnen te dragen.

Holly Woodlawn

Holly Woodlawn

Andy Warhol (Pittsburgh, 1928 – New York, 1987) is één van de kunstenaars die van grote invloed is geweest op de popmuziek, vooral door zijn ontwerpen van platenhoezen en zijn rol bij de legendarische rockband Velvet Underground. Warhols atelierruimte The Factory was een ontmoetingsplaats voor kunstenaars, muzikanten, cinematografen, homo’s, travestieten, junkies of andersoortige bohémiens. Holly Woodlawn was een van die figuren. Ze was als actrice te zien in een aantal Warhol-films. Vorig jaar overleed ze aan kanker.

The Factory van Andy Warhol

The Factory van Andy Warhol

In mijn herinnering is het verschijnsel dragqueen in Nederland op komen zetten in de vroege jaren tachtig van de vorige eeuw, met namen als Hellun Zelluf, Agnetha Immergeil en Dolly Bellefleur. Het komische travestie-duo Snip & Snap (Willy Walden en Piet Muyselaar)  trok sinds de jaren dertig volle zalen, maar of destijds al de term dragqueens werd gebruikt valt te betwijfelen. De outfits van de dames waren in elk geval niet echt ‘glamorous’ te noemen.

Miss Windy Mills

Miss Windy Mills

Enkele jaren geleden werd ik voor de krant gestuurd naar gaycafé Wilsons aan het Wilsonsplein, waar de zogeheten ‘ Mr. Wilsons’ zou worden gekozen. Aanvang 21. 00 uur, stond er bij de informatie. Naïef als ik was toog ik keurig op tijd naar het etablissement, waar een bont gezelschap dat in The Factory niet zou misstaan zich had verzameld. Ook de Haarlemse acteur en verzorger van publicitaire bombardementen Hans Goes deed mee aan de verkiezing. De toenmalige uitbater van de Wilsons was zo slim om het evenement over de hele avond uit te smeren, zodat er flink kon worden ingenomen. Als verslaggever herinner ik me dat ik me behoorlijk stond te ergeren, want de uitslag van de ‘Mr. Wilsons’-verkiezing viel rond middernacht te verwachten. De enige afleiding bestond uit het aanschouwen van de wulpse Miss Windy Mills, een soort kruising tussen Dolly Parton en Bonnie St. Claire. Windy zou de prijzen gaan uitreiken of zoiets.

dragsa

September 2016. Met een groepje kennissen wandel ik het Haarlemmerhout Theater binnen, alwaar we vriendelijk worden verwelkomd door een jongeman. Waar ik hem van zou moeten kennen weet ik niet. ‘Ik ben Servio’, stelt hij zich voor. Servio Switzer blijkt gaandeweg de avond de man te zijn die toneelschrijver Jos Ahlers heeft getipt om een theaterstuk over dragqueens te schrijven. Het mondde uit in de voorstelling ‘Four Drags and a Funeral’ van Toneel Haarlem, die afgelopen donderdagavond in première ging.

dragsf

Het is het verhaal van vier dragqueens die naar het Zeeuwse Biggekerke afreizen om daar een speciale missie te vervullen. Als de theatergroep  ‘Beaver Sisters’ oogsten ze veel succes, maar ongelukkigerwijs is het vijfde lid Walter alias ‘Agaath Spagaat, de Bingo Keizerin van Amsterdam’, onlangs komen te overlijden. De voorstelling begint op het moment dat Poca Handtas (Joey Ploch), Multiple Joyce (Alexander van der Doorn) Lucinda Saint John (Hans Goes) en de ‘schrijfster van vieze kinderboekjes’ Annie M.G. Schmut (Wim Kok) inbreken in de gereformeerde Dorpskerk van Biggekerke.

dragsh

Vervolgens ontspint zich rondom de kist een dialoog tussen de ‘dames’, waarin het hoe en waarom van Walter’s dood stukje bij beetje wordt ontrafeld. Op de kist staat zijn/haar portret, een soort kruising tussen een verlopen Liza Minnelli en Liz Taylor. Zo nu en dan is er ruimte voor de bingo, waarbij de verschillende dragqueens hun herinneringen aan Walter openbaren. De onverwachte komst van een vijfde (of zesde als we Walter meerekenen) personage in het verhaal dreigt de plannen van de queens te dwarsbomen.

De publieksreacties op deze door Thomas Terstal geregisseerde voorstelling zijn zeer enthousiast. Naar mijn persoonlijke  idee zouden de uitspraken van de verschillende personages nog een tikje kruidiger, zo niet vileiner mogen. Vooral de rollen van Multiple Joyce  (Alexander van der Doorn) en Liesbeth Suurland (Anna Crott) komen goed uit de verf. De twist in het verhaal is mooi bedacht, het geheel oogt verzorgd. Ladingen make-up schijnen er elke avond aangesleept te worden om de drags van de juiste looks te voorzien. Naast de komische momenten zet dit theaterstuk je als kijker aan het denken; vooral in deze tijd, waarin mensen die hun leven op een eigen wijze willen leiden, agressief worden bejegend, of worden afgedaan als ‘gekkies’.

PAUL LIPS

drags1

(foto: Arjan Boes Photography)

‘Four Drags and a Funeral’ van Jos Ahlers door Toneel Haarlem. Regie: Thomas Terstal. Bijgewoond: 29 september 2016, Haarlemmerhout Theater, Haarlem.

Nog te zien: 5, 6, 7 en 8 oktober (uitverkocht, check de website voor mogelijkheden voor tickets)

www.haarlemmerhouttheater.nl

We stellen jouw beoordeling op prijs.

Klik op een ster om dit artikel te beoordelen

Gemiddelde waardering: 0

Tot nu toe geen stemmen! Wees de eerste die dit bericht waardeert.

Het spijt ons dat dit artikel niet aan jouw wensen voldeed!

Laten we dit artikel verbeteren!

Vertel ons hoe we dit artikel kunnen verbeteren?

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vergelijkbare artikelen

Pin It on Pinterest

Share This