Gisteren zijn we begonnen om de verrichtingen van Grey Lotus via zanger Joost Verhagen te volgen tijdens de opnames van hun nieuwe album. Als je dat gemist hebt, dan kun je het hier lezen. Vandaag dag 2: 25 juni:
Op het moment dat ik dit schrijf hangen we met zijn allen volledig uitgeput op de bank van onze lodgetent. In onze oorspronkelijke planning (daar is de ‘oorspronkelijke planning’ weer) zouden we vandaag drie nummers en een stuk improvisatie nemen tussen 10 uur ’s ochtends en 8 uur ’s avonds. Maar we hebben onze eigen verwachtingen overstegen en hadden omstreeks 6 uur ’s avonds al zoveel werk op band staan dat we morgen alleen nog maar Ascension en Vengeance hoeven op te nemen. Overigens hebben we ook besloten dat veel nummers op het uiteindelijke album zullen worden voorzien van andere titels.
Het opnameproces was voor mij persoonlijk best wel een vervreemdende ervaring. Terwijl alle instrumentalisten in de studioruimte muziek zitten te maken, zingen Judith en ikzelf guide vocals vanuit de controlroom. Het is niet heel belangrijk dat de zanglijnen al perfect zijn, en dat komt mij eigenlijk wel goed uit. De afgelopen week ben ik behoorlijk ziek geweest en mijn stem is nog niet helemaal terug.
Degenen die ons de afgelopen maanden live hebben gezien, weten dat onze set steevast begint met een stuk atmosferische, jazzy improvisatie. Het was voor ons belangrijk om een optimale versie van dit stuk vast te leggen, dus hebben we met behulp van wierrook en schaarse belichting de studioruimte in een soort gewijde kamer geprobeerd te veranderen. Na de derde take hoorden we een licht geïrriteerde stem uit de studio komen: ”Mag het licht alsjeblieft aan? Ik zie zo geen zak van wat ik aan het doen ben”. Hierna bleek Tjalling in het halfduister een microfoon te hebben omgeslagen.
Tekst en fotografie: Grey Lotus
Nu dan maar Italiaans ijs om jullie stemmen te smeren? Of te moe om naar de ijssalon te gaan?