Foto: Jennifer
Hallóóów allemaal. Hiérrr zijn we weer, in ons altijd gezellige Spaarnestadje, waar de kunsten welig tieren en de drank rijkelijk vloeit. Barend J. Cardoes is de naam. Dit is de nieuwe society-rubriek van Spaarnestroom, waarin wij verslag zullen doen van premières, feestjes, vernissages en andere happenings. Mits wij daar tijd voor hebben en mits u ons op de gastenlijst plaatst inclusief gratis consumpties en zo. Zo. De toon is gezet. Wáár anders kunnen wij deze rubriek beter beginnen dan in De Vishal, tijdens de vernissage van ‘Het Witte Gordijn’, een initiatief van de altijd charmante en originele Jolanda Prinsen.
Supersuppoost Dave
Iedere dag een andere tentoonstelling, dat is het idee. Immers, het publiek mag bepalen welke kunstwerken er komen te hangen. Je kijkt in het grote boek, maakt een keuze en supersuppoost Dave (‘Davie’ voor intimi) duikt achter het witte gordijn om het gekozen werk tevoorschijn te toveren en op te hangen of neer te zetten. ,,Een geweldig idee’’, vindt platenbaas, uitgever en ‘creative entrepeneur’ Wim (‘Vrija De Barones is een kunstproject’) Dekker van onder meer platenwinkeltje Het Wapen van Haarlem, dat is gevestigd in het pand van patatzaak De Vlaamsche Reus van Bert Vink in de Nieuwstraat, tussen Gierstraat en Grote Houtstraat.
Wim Dekker, die model stond voor het werk van Karola Veldkamp
Tussen haakjes, de tegelwanden van dit geweldige Vlaamse frietkot zijn al jaren geleden opgeluisterd met vrolijke illustraties van zandtekenares Gerrie Hondius. Hondius schrók zaterdagmiddag overigens zó van de aanwezigheid van uw Spaarnestroom-verslaggever dat zij een flesje bier spontaan op de kasseien van de Vishal liet kletteren. Gelukkig waren daar haar ega Paul de Jager (of moet ik zeggen: Jaul de Pager?) en ‘kunstliefhebber’ Peter Erkelens om ‘La Hondius’ te ondersteunen tijdens deze aanval van oblivion.
Gerrie, Paul en Peter
Nadat Vishal-voorzitter Margreet Bouman heeft gecheckt of iedereen aanwezig is – ‘mevrouw Lóófhutjes, mevrouw Deeg-roller, mevrouw Kistemaker, mevrouw Schoot-hamer’ – mag de in een pointillistisch overhemd gehulde Jaap van Luin, psychiater en kunstminaar, de tentoonstelling openen met een gloedvolle speech. ,,In het diepe springen, daar houdt Jolanda van’’, is een van de oneliners die Van Luin bezigt tijdens zijn openingswoord. ,,Perfect gesproken’’, is de mening van literratel en uitgever George Moormann.
werk van Jennifer Hoes
Bij de ingang zwaait Jennifer Hoes ons vrolijk tegemoet. Zij is vertegenwoordigd met een etalagefiguur waarover ontelbare sleutelhangers zijn gedrapeerd. Doet een beetje denken aan de ‘Totem der Nutteloze Dingen’ die dichter Simon Vinkenoog ooit in zijn volkstuintje had staan.
Pannes en Hieter
Hee, daar hebben wij Hannes Kuiper, een van de Godfathers van de Haarlemse rock ’n roll, of nee, het lijkt Pieter Mulder, multi-instrumentalist, snarenwonder en ooit bekend als Pierre Anniversaire. Nu ja, Hannes Mulder en Pieter Kuiper dragen immers steevast een hoed. Vandaar de verwarring.
Maar eh… waar is overigens de live –muziek? Zijn de Haerlemse Jongens op? Waar is Paul Marselje als je hem nodig hebt?
‘Niet zo vies kijken Hans’
En wie hebben we dáár? Dat is warempel Aart van der Kuijl, die zegt ‘niet in beeld’ te hoeven. Gelukkig wandelt ook Hans Bossmann langs, de kunstenaar zonder atelier die nog schitterde tijdens de Parksessies door het publiek zwartwit-vierkantjes te laten tekenen op grote schotten, met een fraai resultaat als gevolg.
Jacques en Ada
De drank is niet gratis, dus daarom is het niet onlogisch dat de bekende roodharige schrijfster schittert door afwezigheid. Ook de Stadsschrijvert is in een velden of wegen te bekennen. Vormgever Jacques Overtoom – met zijn Ada trouw aan zijn zijde – zijn er uiteraard wél, geregelde vernissage-bezoekers als zij zijn.
Tonneke en Jacqueline
Beeldend kunstenaar Tonneke Sengers is in conversatie met zangeres en collagemaakster Jacqueline Bieze. De laatste zal acte de presence geven tijdens de Haarlemse jasses -braderie. Een werk van Tonneke hangt naast een schilderij van Ronald Ruseler, en dat mag ook feestelijk worden vastgelegd. Vooral ook Ronald’s schoenen zouden niet misstaan bij Het Witte Gordijn.
De schoenen van Ronald
De couturiers hebben zich weer bijzonder uitgesloofd. Neem Jacintha Reijnders, getooid met een hoofddeksel dat rechtstreeks afkomstig lijkt te zijn uit de oubollige hoedenwinkel van de familie Kriek uit de Zijlstraat. Maar dan hebben we het over de jaren zestig van de vorige eeuw.
Jacintha
En die oogverblindende dame in die kanariegele rok weet vele ‘óóóhs’ en ‘áááhs’ over zich af te roepen. Spijtig dat meneer Aart daar dan weer zo sikkeneurig naast pleegt te staan. Maar gelukkig is daar onmiddellijk de altijd stralende kunststimulator Michèle Baudet die fungeert als de Haarlemmer Olie tussen de aanwezigen en voor ieder een vriendelijk woord in petto heeft.
Topcouture
Natuurlijk nog even iets over de kunst zelf. Naast mooie schilderijen aan de wanden is er één werk dat er uit springt in deze ‘grote zaal’ van de Vishal. Het draagt als titel ‘De Gelukkige Mens’ en is gemaakt door Karola Veldkamp. ,,Hij is erg gelukkig, en ingenomen met zichzelf. Maar hij kijkt een beetje langs je heen’’, zegt Karola er over.
Karola en ‘De Gelukkige Mens’
Het lijkt een fluwelen kop (heeft Wim Dekker soms model gestaan?) die je lekker kunt aaien, maar is zó geglazuurd dat het juist ruw aanvoelt. Daar zit ‘m nou net de crux.
Al met al een zeer geslaagde vernissage. Jolanda Prinsen heeft ‘t ‘m weer geflikt. Wij Haarlemmers houden van inspraak, en die krijgen we. Bij ‘Het Witte Gordijn’. Tot en met 9 september in de Vishal aan de Grote Markt.
TEKST & FOTO’S : BAREND J. CARDOES
0 reacties