Hallóóów allemaal. Hiérrr zijn we weer, in ons altijd gezellige Spaarnestadje, waar de kunsten welig tieren en de drank rijkelijk vloeit. Barend J. Cardoes is de naam. Dit is de society-rubriek van Spaarnestroom, waarin wij verslag zullen doen van premières, feestjes, vernissages en andere happenings. Mits die plaatsgrijpen natuurlijk. Want het was armoe de laatste anderhalf jaar. Er viel weinig tot niets te beleven in het Spaarnestadje. Bijkans nix was toegestaan. Daarom was onze society-verslaggever Barend J. Cardoes extra blij toen hij per appje een uitnodiging kreeg om nochtans even acte de présence te geven bij de vernissage van de KZOD-tentoonstelling ‘Ver-dwalen en Ont-moeten’ van Ada Kors in galerie De Waag aan het Spaarne.
door Barend J. Cardoes, society verslaggever
In Haarlem is het natuurlijk traditie dat een – in de kunstverslaggeving actieve – reporter élke gelegenheid aangrijpt om zich vol te laten lopen tijdens vernissages, interviews, premières, presentaties en wat dies meer zij. Veertig jaar traditie vlak je immers niet zo maar uit. Dat is dus aan ondergetekende, Barend J. Cardoes, wel besteed. Die ‘J’ als tussenvoegsel zou – naast ongekende ijdeltuiterij – immers kunnen staan voor ‘ja, ik heb er zin in’. Als er maar een rood wijntje klaar staat. Dan is Barend wel bereid om een uurtje te ver-dwalen in de schitterende foto’s van exposante Ada Kors. Vanwege de toch nog geldende beperkingen zijn er niet zulke héél bekende Haarlemmers (BH-ers) in de galerie aanwezig. Maar dat mag de pret niet drukken.
Ada Kors laat zich onder meer inspireren door bomen. Bij haar tentoonstelling citeert ze een gedicht van Ferdy Jongenelen:
Vrienden zijn als bomen
Op een goede afstand
van elkaar geplant
Zo ontnemen ze elkaar het licht niet
Maar geven elkaar de ruimte
Vrienden zijn als bomen
Samen groeien ze hoger
Ze worden sterker
en strekken zich uit
Ze moedigen elkaar
aan hoger te groeien
Vrienden zijn als bomen
Met de wind fluisteren
ze elkaar geheimen toe
Ze koesteren elkaar met de zon
Ze verkwikken met de regen.
Vrienden zijn als bomen
Ze trotseren de stormen
Ze trotseren de droogte
Ze doorstaan de seizoenen
van het leven
Vrienden zijn als bomen
Soms lijken ze verder
van elkaar af te staan
Maar ondergronds
Zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden.
© Ferdy Jongenelen
Bij een vernissage is een speech natuurlijk gewenst. Aan collega-kunstenaar en KZOD-bestuurslid Joke Kokkelkoren de schone taak om het woord te nemen. Ze verhaalt over de los van elkaar staande bomen, waarvan de takken elkaar opzoeken hoog in de lucht. De bomen als verbindende factor tijdens het ont-moeten. ‘Ze zijn als vrienden die elkaar ontmoeten en elkaars nabijheid zoeken, maar zonder dwang’. Joke stelt dat er ‘onder de grond’ ook van alles gebeurt, en waar – niet zichtbaar voor ons mensen – ook de wortels verbinding met elkaar maken. Dat bomen ook als ‘vrienden van de mens’ kunnen worden ervaren, merkt Joke Kokkelkoren als zij op landgoed Elswout in Overveen wandelt en oog in oog staat met de ‘knotlinde’.
‘Daar heb je mijn vrienden, denk ik dan’, aldus Kokkelkoren, die benadrukt dat Ada Kors heel wat spullen mee torst tijdens haar fotografische verkenningen. En daarbij zichzelf zo nu en dan blootstelt aan ‘bijna-dood-ervaringen’. Ternauwernood ontsnapt aan een grote olifant, bijna uit een tent gepeuterd en opgepeuzeld door een leeuw, en bijna met camera en al verzwolgen door drijfzand.
‘Néé, maarrr…’ nu wil het geval dat ondergetekende met grote regelmaat óók oog in oog staat met een ROZE olifant, maar dat is natuurlijk ‘peanuts’ vergeleken bij de ontberingen van Kors. Zo’n confrontatie is uiteraard best ‘link man’, dus kan ik nog wel even naar… café-restaurant Brinkmann… Maar dit uiteraard terzijde.
Dat met die leeuw in Zimbabwe was natuurlijk zeer griezelig, verhaalt Ada Kors op het moment dat de glazen rode wijn zijn ingeschonken en er kan worden geproost. Het schijnt dat als je snel je de tent in duikt, dat de wilde dieren dan afdruipen of de interesse in het lekkere hapje afneemt. Maar dat moment dat Ada even haar malariapillen die in de tent lagen wilde pakken en ze ineens oog in oog stond met een olifant: ‘zijn slurf ging omhoog en hij begon enorm te tetteren!’. Uiteindelijk liep het avontuur goed af.
Ondertussen dwalen de belangstellenden – zoals KZOD-voorzitter Ellen Wolff, Dick Stegenga, Leonore Hatt, Barbara Schröder, Ronnie Helder, Joep van Opzeeland – langs de sfeervolle foto’s aan de wanden. Vooral de foto’s uit de serie ‘dubbel belicht’ kunnen bekoren. Thema’s als water, bomen, strand, zee of bloemen zijn met grote zorg – en vaak met een bijzondere twist – vastgelegd. In die zin geeft Ada Kors haar eigen draai aan het fenomeen fotografie. Een goede reden om even te gaan kijken bij deze gratis toegankelijke tentoonstelling.
Tot slot is er nog een hilarisch moment als Barbara Schröder de speciaal voor het 200-jarig KZOD-jubileum vervaardigde parasol (of paraplu) probeert uit te klappen, en het ding zodanig doorschiet alsof er een stormwind onder is gekomen. Met vereende krachten wordt de parasol weer in de goede stand gezet. De gezellige maar beperkte bijeenkomst vormt een leuk opmaatje naar de jubileumviering die 17 september aftrapt met een besloten bijeenkomst op het stadhuis en vervolgens over het seizoen 2021-2022 is uitgesmeerd. Benieuwd wat er er dan weer allemaal te beleven valt in kunstminnend Haarlem. Hips!
0 reacties