Vrijdagochtend wandelde ik even door de blubber naar het beeld van Hannie Schaft in het Kenaupark.
Het bronzen beeld verbeeldt een vrouw die rotsblokken wegduwt.
,,Het symboliseert de overmacht waar tegen we vochten’’, zei de maker van het beeld, Truus Menger-Oversteegen (1923) er over. Het beeld werd op 3 mei 1982 door prinses Juliana onthuld.
Ik vind het een mooi beeld.
Het beeld toont weinig details, geen duidelijke gelaatstrekken. De vrouw lijkt een eenvoudige jurk te dragen, net als Jannetje Johanna Schaft (1920-1945) op een zeldzame foto draagt, gemaakt voor het ouderlijk huis in de Van Dortstraat. Op de achtergrond de Schoterveenpolder met de molen.
Het beeld is getiteld ‘Vrouw in het verzet’, en is een eerbetoon aan de bekendste vrouwelijke verzetsstrijdster uit de Tweede Wereldoorlog, maar ook aan de andere vrouwen en mannen die zich indertijd verzet hebben tegen de Duitse bezetter.
Het was prettig om op deze grauwe dag even alleen te zijn met het beeld. Iemand bleek een bos bloemen bij de voeten van de figuur te hebben gelegd. Een mooi, bijtijds gebaar.
Zondag 29 november is de Nationale Hannie Schaft Herdenking, met een tocht die voert van de Grote Kerk naar het Kenaupark. Dan zullen er meer bloemen bij het monument worden gelegd, en zal de vlag worden gehesen. Het is een jaarlijkse plechtigheid. Dit jaar is het 70 jaar geleden dat Hannie Schaft op 17 april in de duinen werd geëxecuteerd. Toen het wapen van SD-er Maarten Kuiper haar aanvankelijk raakte met een schampschot, schijnt ze te hebben gezegd: ,,Ik schiet beter.’’
In Parijs zijn deze vrijdag de slachtoffers van de terreuraanslagen herdacht, die op 13 november het leven lieten. De afgelopen maand heeft regelmatig het lied ‘Imagine’ van John Lennon geklonken.
Mooi was het gebaar van Davide Martello, die zijn piano voor het Bataclantheater zette, en daar ‘Imagine’ ten gehore bracht. Een gebaar van vrede. Veel muziekliefhebbers stemden deze week op het lied, om het zo hoog mogelijk de Top2000 in te krijgen. Het liefst op plaats 1. Dat gaat waarschijnlijk niet lukken.
John Lennon schreef het lied in 1971, op zijn landgoed Tittenhurst Park, in Ascot, Berkshire. In de film ‘Imagine’ (over zijn leven) zie je hem het lied voorspelen, zich een ogenblik onzeker omdraaiend om te zien wat de aanwezigen er van vinden.
‘Nothing to kill or die for
And no religion too’
https://www.youtube.com/watch?v=cSdtqu9lPiI
Onlangs circuleerde er een filmpje op Facebook van een lolbroek die zogenaamd uitlegde waarom ‘Yoko Ono sucks’. Het ging er om dat John Lennon tijdens een televisieuitzending aan het jammen sloeg met Chuck Berry, en dat de Japanse daar zo nodig doorheen moest raggen op een bongo. Natuurlijk is haar ‘zang’ nauwelijks om aan te horen, maar mensen vergeten vaak dat zij er al een hele kunstenaarscarrière op had zitten toen ze Lennon in Londen ontmoette. Immers, begin jaren zestig schreef zij al gedichten waarin regelmatig het woord ‘imagine’ voorkwam.
Net als ten tijde van het uiteengaan van The Beatles is het gemakkelijk om iemand als Yoko Ono te veroordelen. Je kunt er ook positief naar kijken. Ono twittert regelmatig haar poëtische vondsten, en zet zich nog altijd in voor de wereldvrede, ook al lijkt die verder weg dan ooit.
Uitgerekend op de dag dat de Hannie Schaft Herdenking plaatsvindt, is er aan het begin van de zondagavond een ‘wandeling voor menselijkheid en verdraagzaamheid’.
Immers, de hufterigheid in de huidige maatschappij neemt toe. Toenemende agressie, discussies die eindigen in scheldpartijen, beledigingen via de sociale media. ‘Schelden doet geen pijn’, is een oud gezegde. De werkelijkheid is anders.
Initiatiefneemster van de wandeling is de Haarlemse Edith Hogeweg. De bedoeling is een lichtjeswandeling van een half uur, die om 19.00 uur begint op de Grote Markt. Het Haarlems Straatorkest is van de partij.
Ik loop mee.
PAUL LIPS
http://www.hannieschaft.nl/home
http://www.haarlemsdagblad.nl/regionaal/haarlemeo/article27576537.ece/Haarlemse-wandelt-voor-verdraagzaamheid
0 reacties