Wie de tentoonstelling ‘2.000.000 x Fotoburo De Boer, een halve eeuw persfotografie’ bezoekt, is eigenlijk met één bezoek aan het Noord-Hollands Archief niet klaar. Hoeveel beelden kun je tot je nemen? Van The Beatles in Nederland tot de huldiging van Yvonne van Gennip op de Grote Markt, en van plaatselijke auto-ongelukken tot protestdemonstraties.
Als je ‘Cees de Boer fotograaf’ intikt op Google krijg je allerlei verwijzingen naar de tentoonstelling in het Noord-Hollands Archief, of Facebookprofielen van personen die deze naam dragen. Cees de Boer was de vader van Poppe de Boer, fotograaf in hart en nieren en oprichter van Fotoburo De Boer, ook wel Fotopersbureau De Boer of United Photos geheten. Het bedrijf is inmiddels in andere handen en levert nog steeds het leeuwendeel van de foto’s bij het regionale nieuws voor Haarlems Dagblad.
Cees de Boer schijnt een fotograaf van de oude stempel geweest te zijn. Als hij ergens kwam ‘dan kwam er ook iemand bínnen’, zeggen degenen die hem persoonlijk hebben gekend.
Cees de Boer is ook de man die in mei 1962 een dramatisch moment vastlegt tijdens een repetitie bij circus Toni Boltini. Daar bezoekt zangeres Ria Kuijken de berenkooi om zich voor te bereiden op een ‘nummer met beren’, bedoeld voor een galavoorstelling later die maand. Kuijken wordt gegrepen door een jonge beer en stevig in haar arm gebeten. De beer wordt ogenblikkelijk afgemaakt. Voor de foto ontvangt Cees de Boer de Zilveren Camera van World Press Photo. De carrière van Ria Kuijken neemt een vlucht: ze wordt ineens overal gevraagd om op te treden.
Cees de Boer leert zoon Poppe het vak. Poppe legt op beeld uit regelmatig ‘op zijn falie’ te hebben gekregen van zijn vader, zoals na een van de eerste keren dat hij voor de krant moet fotograferen. Een sportwedstrijd. Poppe vergeet in zijn nervositeit ‘te transporteren’, oftewel ‘door te draaien’, zo ging dat in die tijd nog met een analoge camera. Waarschijnlijk is er tijdens die wedstrijd slechts één foto gemaakt.
In de bijna dertig jaar dat ik nu als freelancer voor Haarlems Dagblad werk, heb ik één keer de toorn van fotograaf Poppe de Boer op mijn hals gehaald. Mopperen kon hij altijd wel, als er weer eens een aanvangstijd van een concert was vermeld van pakweg 21.00 uur, en de artiest vervolgens doodleuk een uur te laat het podium betrad.
Als journalist die meestal werkzaam is tijdens het weekeinde werd (en word) je geacht de foto-opdrachten vòòr vrijdagmiddag 17.00 uur door te geven.
Vele jaren geleden moet het op een vrijdagnamiddag rond half zes, of misschien zelfs tegen zessen geweest zijn, dat ik naar Fotobureau De Boer/United Photos belde, en Poppe zelf aan de lijn kreeg. ,,Sorry, ik ben een foto voor dit weekend vergeten te bestellen, kunnen jullie nog…’’
De woorden die vanaf de andere kant van de lijn klonken weet ik me niet meer te herinneren. Ze zullen niet voor herhaling vatbaar zijn. Het heeft in elk geval zo’n indruk gemaakt dat een dergelijke vergissing me nooit meer is overkomen.
Of het nu om eem sfeerfoto van winkelende dames en kasapersoneel bij de VOMAR in de Teslastraat gaat (zie boven), de intocht van het Bloemencorso of die van Sinterklaas, de planning van dat alles is natuurlijk ook een behoorlijke klus. Voormalig personeelslid Babette Stapel vertelt in een audiofragment dat Poppe op vrijdagmiddag ontelbare briefjes op het bureau had liggen, die hij vervolgens ging sorteren en combineren. Daarna kregen de fotografen ieder een eigen stapeltje mee.
Poppe de Boer vertelt dat hij dat eigenlijk ‘verschrikkelijk vond’, baasje spelen. Hij was de man van het ambacht, de straat, en zegt dat hij hield van ‘de stank’ van de chemicaliën in de donkere kamer, gevestigd aan Parklaan 14 te Haarlem. ‘Heerlijk!’.
Poppe de Boer achter de viewer op zijn tentoonstelling in het Noordhollands archief. Rechts staat een kleindochter van De Boer.
Niet alleen foto’s van Cees en Poppe de Boer zijn te zien, maar ook prachtige platen van jongere collega’s, waaronder Paul Vreeker, die het bedrijf uiteindelijk met Toussaint Kluiters overnam.
Poppe kon tijdens zijn carrière ook spijkerhard zijn. ,,Als zo’n kerel zo gek is om zo’n stunt te willen doen, en ik sta daar als fotograaf, dan druk ik af. Dat doet me verder niets’’, heeft hij me wel eens verteld. Hij doelde op de stunt met dodelijke afloop van de Belg Alain Vincx, die op 25 mei 1987 op het circuit van Zandvoort plaatsvond. Vincx zou met een Chevrolet Camaro ‘door een aantal bussen heen rijden’ op World Record Day. Een van de bussen stond niet op de juiste hoogte afgesteld, waardoor Vincx werd onthoofd.
Het is al met al een boeiende expositie, die nog tot tot en met 17 september te zien is bij het Noord-Hollands Archief in de Janskerk aan de Haarlemse Jansstraat.
PAUL LIPS
FOTO POPPE DE BOER: REMCO VAN DER KRUIS
http://noord-hollandsarchief.nl/ontdekken/agenda/312-tentoonstelling-de-boer
0 reacties