Muzikanten die avondvullend improviseren op een podium, dat is het uitgangspunt van de Pletterij Impro Sessies, die maandelijks worden gehouden in De Pletterij aan de Lange Herenvest, als co-productie met de Haarlemse Popscene. Donderdag 19 april was een imponerende, maar vooral ook intrigerende editie.
,,Het kan fantastisch zijn, maar het kan ook helemaal misgaan. Beiden maakt niet uit”, zegt Arno Duivesteijn van De Pletterij bij aanvang van de avond. De muzikanten zitten al achter hun instrument, mondharmonicaspeler Sjef Huurdeman zoekt naarstig in zijn koffertje naar de meest geschikte harp. ,,Ik heb een paar speciale exemplaren meegenomen”, verklapt hij vooraf. ,,Een basharmonica en een chromatische mondharmonica. Op die basmondharmonica blaas ik enkel, op die chromatische gebruik ik zo nu en dan het schuifje van de halve noten. Dat ziet er indrukwekkend uit maar het lijkt meer dan het is.”
Gitarist Daan Arisz (Grey Lotus) slaat enkele tonen aan op de elektrische gitaar, de andere muzikanten kijken wat afwachtend en peinzen hoe ze als het ware een muzikaal antwoord kunnen geven. Sjef Huurdeman heeft zijn basmondharmonica in de aanslag. Violist Eoin Roberts (Chord Und Dischord Orchestra) beroert voorzichtig de snaren van zijn instrument, slagwerker Tjalling Schrik (Lumière) improviseert op de trommels. Bijzonder is de rol van Roelof Ruis (Spoon Lifts Moon, Gadjo Orchestra) die de accordeon afwisselt met het gebruik van een laptop. Wat hij precies doet met de computer is niet waar te nemen, maar het levert in elk geval sfeervolle spacegeluiden op en het doet vooral denken aan muzikale tovenarij. Ruis pikt de geluiden op uit de ruimte, kopieert ze en zendt ze vervolgens opnieuw (vervormd) de zaal in.
De bedoeling is om elkaar uit te dagen, en dat gebeurt volop. Meestal is het Daan Arisz die een thema inzet, soms een barré-akkoord, dan weer een open akkoord en een andere keer slechts wat noten op de lage E-snaar. Met een batterij aan effectapparatuur zet Arisz telkens een verschillend geluid neer, nooit individueel overheersend maar steeds in dienst van het geheel. Mooi om te zien en te horen is hoe Tjalling Schrik langzaam een groove opbouwt, waarbij gebruik gemaakt wordt van verschillende bijzondere slagwerkelementen, op een gegeven moment zelfs een zware metalen ketting.
Vanuit de laptop van Roelof Ruis meen ik op een bepaald moment het thema van ‘Echoes’ van Pink Floyd te horen. De psychedelische sfeer van de vroege Pink Floyd lijkt rond te waren in De Pletterij, en daar had als het ware best een vloeistofdiaatje bij gepast. De spaarzame, klagerige bluesharp van Sjef Huurdeman zet zo af en toe een Morricone-sfeer neer. Dat het ‘meer lijkt dan het is’ is natuurlijk een wat al te bescheiden omschrijving door een man die zich een ware meester toont op de mondharmonica.
Mooi ook om te zien wat Daan Arisz allemaal met zijn handen doet. Vooral die magische linkerhand (en de duim van de rechterhand) waarmee al die noten worden voortgebracht. Het is tenslotte Joost Verhagen (Grey Lotus) zelf die aan het eind van de sessie nog enkele klankimprovisaties voortbrengt.
Al eerder klonken er enthousiaste geluiden over vorige edities van de Pletterij Impro Sessies. De drempel is laag, je mag als publiek naar draagkracht iets in de trommel deponeren na afloop. De volgende aflevering is op donderdag 22 mei.
TEKST EN FOTO’S: PAUL LIPS
0 reacties