Haarlemmer Jaco van der Steen is een muzikale duizendpoot. Altijd bezig met muziek. Opnemen in zijn eigen studio, componeren, optredens op grote of kleine podia. Inmiddels zo goed en zo kwaad als het gaat onder de veranderende omstandigheden. Toen hij meldde dat hij bezig is met een splinternieuwe band – stijl: country en americana – wilden we daar uiteraard alles van weten.
Een tijdje terug kwam ik Jaco van der Steen tegen op straat. We wonen bij elkaar om de hoek. ,,Binnenkort heb ik nieuws voor je!”, riep hij. Altijd leuk natuurlijk voor Spaarnestroom. Vervolgens brak de coronacrisis uit en werd het stil. Tot enkele weken geleden. Toen fietste Jaco weer door de straat. Met – gezeten in de bak van de bakfiets – zijn geliefde. Het tafereel zag er vrolijk en gezellig uit. ,,We gaan afspreken!”, zei Jaco. Zo geschiedde. Dus meldde ik mij op een maandagmiddag bij de studio in de Kennemerstraat.
Aanleiding vormt de lancering van de band The Dashboard Danglers. Volgens de informatie op Facebook: ‘country, americana, pop/rock and originals from the Dutch Westcoast’. Dat roept direct vragen op. Wat is dat voor ensemble? Er staan optredens geboekt in het land, hoe gaat dat allemaal gebeuren onder deze ingewikkelde omstandigheden?
,,Toen we met The Dutch Eagles aan de plaat ‘Even Weg‘ van Boudewijn de Groot werkten, merkte ik al dat ik steeds meer plezier kreeg in het zelf schrijven van nummers. Die zou ik dan ook graag op het podium ten gehore willen brengen. Bij The Dutch Eagles ben je altijd gebonden aan het repertoire van The Eagles. Geweldig materiaal natuurlijk, daar niet van. Vooral ook qua samenzang. Maar uiteindelijk wilde ik een andere richting op.”
,,Op een gegeven moment deed ik met Rebecca Bakker een klein liedjes-programma. Rebecca is een actrice en schrijfster. Dat was tijdens het WoudeWoude Festival. De Woude is een eiland bij het Alkmaarder- en Uitgeestermeer. Een soort mini-dorpje met weilanden en boerderijen. Wij traden daar op in een schuurtje. Onze stemmen samen pasten als een handschoen. De reacties die we kregen waren enorm enthousiast.”
,,Ondertussen had Boudewijn de Groot me een Engelse tekst gestuurd die hij had geschreven, ‘Hollywood Blizzard‘. Daarin had hij zijn herinneringen aan een avond beschreven, waarin hij in een etablissement was waar een stripteasedanseres optrad. En daar prompt mee in gesprek raakte. Dat is een Eagle-esk liedje in americana-stijl geworden.’
,,Vast stond dat ik duetten wil zingen met Rebecca. Maar ik ben ook een echte bandmuzikant en houd erg van mooie meerstemmige zang, dus ik wilde een nieuwe band erbij. De formatie van de band ging achteraf gezien best snel. Ik heb echt een top-clubje nu: Martin Bakker speelt bas, Leon Klaasse op slagwerk. Marcel de Groot op gitaar. En ze zingen ook allemaal!’’
Marcel de Groot? Dé Marcel de Groot?? Die zulke mooie dingen deed toen hij deel uitmaakte van het ensemble rond Maarten van Roozendaal?
,,Ik sprak Boudewijn en die zei tegen me: ‘Waarom vráág je hem niet gewoon?’ Toen bleek dat Marcel gewoon wel weer zin had om in een bandje te spelen. Meestal was hij gast in gelegenheidsprojecten, of trad hij solo op.”
Op het album ‘Even Weg’ van Boudewijn de Groot is ook de invloed van country en americana duidelijk te horen…
,,Van die plaat zijn toch nog tienduizend exemplaren verkocht. Een godswonder. Dat nummer ‘De Stoet‘ heeft een beetje de sfeer van dat zingzeg-lied van de Rolling Stones, ‘Faraway Eyes‘. Als we in de auto zitten vragen mijn dochters altijd: ‘mag Boudewijn op?’ Het lied ‘De Boom‘ is hun favoriet. Ik was trouwens aanwezig bij een van die concerten die The Kik in Ahoy Rotterdam deed en waarbij ze de bekendste platen van Boudewijn integraal speelden, met orkest. Ik zat op uitnodiging van Boudewijn helemaal vooraan. Al die nummers kwamen voorbij: ‘Het Land Van Maas En Waal‘, ‘Meester Prikkebeen‘ enzovoort. En als dan aan het einde van de avond de Meester zelf nog even opkomt met zijn gitaar om nog even mee te doen, dan doet dat wel wat hoor.”
The Dashboard Danglers zijn te boeken en hebben een speellijst. Hoe moet dat nu, in deze tijd?
,,Onze muziek is geboekt in middenzalen. ‘Take Me Home’ heet de tour. We gaan nu vanwege de corona twee keer op een avond een ruim uur optreden met wisselend publiek. Steeds ongeveer 100 mensen. Ik denk dat we dat eenvoudig moeten houden, gewoon de band op Perzische tapijten. Het wordt geen vetpot, komend seizoen. Maar ik ben al lang weer blij dat we kleinschalig kunnen beginnen met optredens.’’
“Onze single ‘Simple As That’ is deze week uitgekomen en wat ook nog leuk is om te melden: samen met een lokale producent van hele stoere mondkapjes brengen we binnenkort het eigen nummer ‘Corona Days‘ met een videoclip uit. Om dat te promoten gingen we ook een leuke samenwerking aan met een dansschool in Amsterdam en die hebben er een ‘line-dance’ bij gemaakt. Dat hebben we gefilmd op ‘Het Stenen Hoofd’, buiten aan de oever van het IJ afgelopen zondag. Binnenkort, half oktober, lanceren we de video.
Je bent een soort van duizendpoot, altijd bezig met muzikale projecten en componeren…
,,Oh ja, dit is ook nog leuk om te vertellen: ik heb nu als componist een hit met het nummer ‘Eén keer’ van van zanger Tino Martin, dat ik samen met Marcel Schimscheimer schreef. Het staat op de nieuwe plaat ‘Voor iedereen’. Dat lied kwam 25 september uit en stond al binnen 5 dagen op meer dan 30.000 views op Youtube…dus dat is wel een opsteker in deze tijden.”
Aan het slot van een gesprek vragen we meestal om een persoonlijk favoriet nummer met favoriete clip. Wat is die van jou?
,,The Rubettes! ‘Sugar Baby Love‘. Die gasten waren hartstikke goed, daar was ik als jochie fan van. Ze hebben wel tien hitsingles gehad. Miljoénen exemplaren verkocht, En ik heb ze zelfs nog een keer live zien optreden. In Baarle-Nassau, bij Tilburg. Bijna in de originele bezetting. Toen ‘Sugar Baby Love’ langskwam heb ik helemaal vooraan mee staan zingen met mijn grote helden. Ik was weer tien jaar oud die avond. Na het optreden – in zo’n foeilelijke witte tent – ben ik nog backstage gegaan. Die bassist wees op mij en zei tegen de anderen: ’that’s the guy with the voice’. Een tópavond!”
INTERVIEW: PAUL LIPS
FOTOGRAFIE: REMCO VAN DER KRUIS
Pirates of the Missisippi, bekend (of niet bekend) van Feed Jake.