Bij het kijken naar de voorstelling ‘Ja zuster, Nee zuster’ is het vooral de kunst om herinneringen aan eerdere versies van dit muzikale spektakel twee uur lang uit te bannen. De Haarlemse Theatergroep Eglentier waagt het om een eigen versie van het meesterwerk van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink op de planken te brengen. Dat leidt tot vele lachsalvo’s in het Haarlemmerhout Theater.
Leen Jongewaard en Hetty Blok (archieffoto)
Je hoort mensen vandaag de dag wel eens zeggen: ‘Ja Zuster, Nee Zuster’, wie kent het niet?’. Dat is nonsens. Een groep Nederlanders – geboren in de jaren vijftig, en een beetje zestig, van de vorige eeuw – zal de legendarische serie wellicht op het ‘nieuwe medium televisie’ hebben gezien. Terugkijken is niet meer mogelijk, omdat de destijds dure ampex-banden vrij snel na uitzending door de VARA zijn gewist. Wat rest zijn de buitenopnamen, en een aantal gefilmde liedjes. Veel liedjes uit de serie werden opgenomen op een langspeelplaat, en behoren inmiddels tot het nationaal cultureel erfgoed. Regisseur Rick Dros heeft zich voor de voorstelling gebaseerd op het originele script uit de jaren zestig.
Vanaf het moment dat begeleidingsensemble Het Ampzing Genootschap, en Zuster Klivia (Ellen Brussee) het openingslied inzetten (‘Niet met de deuren slaan…’) zingt het gros van de aanwezigen mee. Alles draait om deze zuster Klivia en de bewoners van het ‘rusthuis vol herrie’. De maffe ingenieur (leuk, ietsje ‘over de top’ gespeeld door Rudolf Mensen) die allerlei ontploffingen veroorzaakt, de pruikenmaakster Jet (Evelien Hofhuis), natuurlijk ‘Gerritje’ de inbreker (Myrthe Strik), en nog een aantal andere figuren.
Zodra de Boze Buurman Boordevol arriveert zijn de rapen gaar, en ontstaat er een interessant conflict in het verhaal. Immers, de buurman en huiseigenaar Boordevol ergert zich groen en geel aan de fratsen van de kostgangers en ziet hen liever vandaag dan gisteren verdwijnen. Michel Corten zet een heerlijke Boze Buurman neer, en weet zich steevast aangekondigd door de huispapegaai. Boordevol schroomt niet om een spionne in te zetten, hetgeen weer tot allerlei verwikkelingen leidt.
Deze ‘Ja Zuster, Nee Zuster’ is welhaast een ouderwetse klucht waarin zo nu en dan flink wordt geschmierd. Het is dus nét weer even iets anders dan wat Eglentier de laatste tijd op de planken heeft gebracht. Voor prachtige momenten zorgen Yvonne Rooms, als de banneling (‘Stroei, voei’) uit Griekenland, Myrthe Strik en het gehele ensemble in ‘Duifies’, maar ook de opa en oma (Peter Miezenbeek en Anna Pool) zijn hilarisch om te zien. Evelien Hofhuis en Michel Corten hebben eigen ‘moments of fame’, die we hier niet zullen verklappen.
Tot slot: Het Ampzing Genootschap zorgt voor gedegen instrumentale begeleiding, zowel met filmische klanken als tijdens de liedjes van componist Harry Bannink, waarover Joost Prinsen heeft opgemerkt dat hij hem beschouwt als de ‘grootste componist die Nederland heeft voortgebracht’. Ampzinger Eric Coolen (gitaar/zang) verzuchtte na afloop dat die liedjes ogenschijnlijk simpel klinken, maar ‘verdomd lastig’ te spelen zijn.
Theatergroep Eglentier neemt de kijker twee uur mee naar een wereld waarin heel wat te lachen valt, en die ver staat van de wereld van nu.
tekst & foto’s PAUL LIPS
‘Ja Zuster, Nee Zuster’ door Theatergroep Eglentier en Het Ampzing Genootschap. Regie Rick Dros. Bijgewoond: 22 janari 2017, Haarlemmerhout Theater, Haarlem. Nog te zien: 27, 28 en 29 januari, (uitverkocht, wellicht nog plaats op wachtlijst).
www.eglentier.nl
Mooi stuk Paul, leuk dat je er was!
Genoten vanaf de eerste inzet van het eerste lied !