[sgmb id=”1″]
Ik moet altijd aan Pippi Langkous denken als ik in het Jan en Piet Museum ben. En niet met de gedachte van het inmiddels cliché verworden “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”, maar eerder door het eigenzinnige karakter en het gevoel van vrijheid. Het had mij niet verbaasd als Witje ineens langs zou lopen met Meneer Nielson op zijn rug.
Het woord museum dekt de lading niet. Het is een werkplaats, atelier, podium en expositieruimte. Met verfspatten op de vloer en doppinda’s op de tafels. Helaas gaat (moet) het Jan en Piet Museum er – op die locatie – mee op houden. Vandaag was de veiling waar alles verkocht werd. Het was de laatste dag. Of toch niet? Bij de start van de veiling wist Jan Heijer, gestoken in een pak met ‘ stripgeluiden’ en klompen door Kiki Art met afbeeldingen van Prince beschilderd, te melden dat ze van de gemeente tot 1 oktober mogen blijven zitten aan de Dijkstraat. In die tijd wil Heijer nog een tentoonstelling maken van zijn vaders werk en Zwaanswijk wil een overzichtstentoonstelling van zijn werk.
Als de veiling om 15.00 begint is het helemaal vol in het museum. Om een of andere reden begint Heijer met het veilen van nummer 42: Een houtskooltekening van een hert zonder erectie, aldus de aantekeningen van Heijer. Het werk wordt verkocht en notaris Henk noteert naam, nummer en bedrag. Het volgende werk is nummer 43: Hert mét erectie. Jammer dat het het Jan en Piet Museum stopt. Morgen of 1 oktober.
In 2017 zong P.M.Delèfre ‘Het Jan & Piet Lied’, geschreven ter gelegenheid van de tentoonstelling ‘Kleurrijk Haarlem’ in De Waag – van Vera Bruggeman en Elly Godrie, waarin opgenomen een schilderkunstige en fotografische ode aan Jan Heijer en Piet Zwaanswijk.
TEKST & FOTO’S: REMCO VAN DER KRUIS
0 reacties