‘A Place No One Gets Hurt’ is de titel van een liederenprogramma waarbij nieuwgeschreven repertoire centraal staat van de Haarlemse zangeres-muzikant Judith Wesselius. Het gaat over de liefde. Over de liefde die als een distel verwondt. Maar ook over opnieuw verliefd worden. ,,Thema’s waar mensen zich in waarschijnlijk in kunnen herkennen’’, zegt Wesselius.
Vanavond (24 september) en zondagmiddag (25 september) zijn er uitvoeringen in het sfeervolle pand van Jansstraat 33, waar vaker mooie uitvoeringen worden gegeven. Een uitermate geschikte ruimte, vindt klavierspeler Joshua Aaron. En er staat een vleugel. Zijn Novation Impulse-keyboard kan hij daar dan bovenop zetten. Met een kleedje er onder. Voor deze generale repetitie staat het nu nog bovenop een ander klavier, met daarnaast nog veel meer toetsenborden. We zijn in Aaron’s werkruimte in het vervallen gebouw aan het Groot Heiligland, waar ooit een hotel zou moeten verrijzen.
Joshua Aaron zit op vrijdagavond achter zijn toetsenborden, als Judith het eerste nummer inzet. Zangeres Yara Burger aan haar zijde, contrabassist Gert-Jan Kooren startklaar. Joshua slaat een lage pianotoon aan, die hij herhaalt.
‘I hate you for trying, I hate you for failing, I hate your compassion, I hate your words of affection…’, klinken de stemmen. Judith doet de hoge, Yara de lage. Synth-geluiden als donderslagen wisselen de coupletten af. De minimale begeleiding geeft het lied een ongekende spanning mee. ,,We klinken nét als één stem’’, roept Wesselius. Het kost haar moeite om tijdens het zingen niet te lachen van enthousiasme. Een wonderschone combinatie. En dan moet de derde zangeres, Stephanie Yavelow zo direct nog binnenkomen.
Judith vraagt zich af of die donderslagen, die beats niet éérder tijdens het lied moeten klinken. ,,Want het is zó gááf, ik verlang er gewoon naar dat die beats vaker klinken.’’
’A Place No One Gets Hurt’ is het eerste soloproject van Judith Wesselius. De nummers beschrijven het veelzijdige proces van liefdesverdriet. ‘…Bij (bijna) iedereen bekend: het onvermogen om het verdriet, de woede, maar ook de verwondering en ontroering te uiten waar je mee rondloopt…’, zo omschrijft ze zelf het programma.
,,Ik werk altijd heel lang aan een nummer’’, legt Wesselius uit. ,,Ik bouw het echt op, in kleine stukjes. Ik kan daar maanden over doen. Je hebt van die muzikanten die zeggen dat ze in tien minuten een liedje hebben geschreven. Dat heb ik niet. Ik schrijf meestal op de piano. Maar ik vind mijn eigen pianospel niet goed genoeg voor een uitvoering, dus heb ik Josh er bij gevraagd. Een fantastische begeleider, die ook nog eens mooi kan arrangeren en dingen kan toevoegen. Soms wordt het daardoor anders dan ik het in mijn hoofd had, maar dat is niet erg.’’
Stephanie is gearriveerd. Het is voor het eerst dat Judith Wesselius haar nieuwe werk in het openbaar deelt. Met haar collega-zangeressen en muzikanten. De aanleiding van het feit van dat er veel nieuwe nummers ontstonden was iets dat praktisch iedereen meemaakt: ,,Het ging uit.’’ Ze zette het verdriet om in een boeket prachtige songs. ,,Maar het zijn dus niet enkel tragische liedjes’’, benadrukt ze. Soms leidt de inspiratie tot een geweldige melodie. Zo’n moment dat je als muzikant bij jezelf denkt ‘wow, heb ík dit geschreven?’.
Ze zit immers niet voor niets ook in Grey Lotus, een band die liever de moeilijkste dan de gemakkelijkste weg kiest, en daar schitterende muzikale resultaten mee oogst.
Die plek waar je nooit gekwetst wordt. Waar zou die zich bevinden? On the top of the highest building? Tussen de wolken? ,,Where is this place no one gets hurt?’’, zingen Judith, Yara en Stephanie. Beide concerten zijn inmiddels zo goed als uitverkocht. Komt er ook een toernee? Nu weet ze dat nog niet. ,,Yara gaat eerst bevallen, en Stephanie gaat een tijdje op reis. Wie weet daarna.’’
Paul Lips
’A Place No One Gets Hurt‘, vanavond (24/9) en zondagmiddag (25/9) bij Jansstraat 33, Haarlem (beide concerten uitverkocht)
0 reacties