MIJN POSTWIJK? DIE LOOP IK BLIND. MAAR IS DAT OOK ECHT ZO? OOK MET SLECHTS 4% ZICHT?

Kun je als postbode jouw post nog bezorgen met slechts 4% zicht? Die vraag werd mij gesteld door de immer opgewekte Haarlemse Pauline van Heuven. Tien jaar geleden begonnen bij Pauline de oogproblemen. Na diverse oogoperaties werd de diagnose RP vastgesteld, een defect in haar DNA, dat er voor zorgt dat het licht in haar ogen langzaam maar zeker uitgaat en zij dus volledig blind wordt. Pauline van Heuven wil van toegankelijkheid een onuitwisbaar gegeven maken in Haarlem. Daarom staat ze op positie 24 van de politieke beweging Jouw Haarlem, die meedoet aan de gemeenteraadsverkiezingen. Postbode Paul deed de test met de speciale ‘ervaringsbril’ en beschrijft of hem dat lukte in deze gastbijdrage voor Spaarnestroom.

door PM Delèfre

Twaalf en een half jaar werk ik voor het postbedrijf. De wijk die ik bijna dagelijks loop noemen we de ’36K’. Dat heeft met de postcode te maken. Vlielandhof, Texelhof, Hondsbos en Balgzand in Molenwijk, achterin Schalkwijk. Sinds augustus 2009 bezorg ik daar de post. De meeste mensen kennen me daar als ‘Postbode Paul’. Kinderen en ouderen noemen me postbode, dus bén ik de postbode. Mijn wijk? Die kan ik blind lopen, roep ik altijd. En toen kwam het verzoek van Pauline van Heuven om mee te doen met de test.

Dinsdag om vier uur ontmoeten we elkaar op de afgesproken plek. ‘Dat stukkie op Balgzand, want daar wonen leuke mensen’, had ik voorgesteld. Blindegeleidehond Irsa herkent me en komt kwispelend aangesneld, Pauline heeft de bril paraat. “Maar eh, moet ik dan niet mijn eigen bril er onder blijven houden?”, probeer ik nog. Niet nodig, vindt Pauline. Dat gaat problemen opleveren, dat weet ik nu al. Immers, zonder bril kan ik de adressen op de poststukken niet lezen. Daar hoef ik echt geen 4% zicht-bril voor op. “Wil jij me dan de poststukken aanreiken?”, vraag ik Pauline. Zo doen we het.
Zodra je die slechtziendenbril op je neus hebt ben je onthand, zoveel is duidelijk. Je bewegingen worden trager. Als er zich een huisnummer bij de deur bevindt – op dat stukje Balgzand gelukkig goed geregeld – dan kun je de post bezorgen. Maar onmiddellijk valt te concluderen dat je er dus iemand bij moet hebben die de juiste post uit de twee bundels (‘grote’ en ‘kleine’ post) selecteert en aanreikt.

Dat zal in de praktijk dus nooit gaan werken, post bezorgen met een ‘assistente’. Dat zal het postbedrijf nooit toestaan wegens ’te duur’. Over het kleine stukje Balgzand – van nummer 39 tot en met nummer 25 en van nummer 46 tot en met nummer 78 – doe je met zo’n bril op echt véél langer dan normaal. Ik moet meteen denken aan de maand december met giga-hoeveelheden post en de periode dat het rond vier uur al donker begint te worden. Ondoenlijk. Opgelucht ben ik als ik de bril weer af mag doen. ‘Ik ben blij dat ik de wereld weer kan zien’, zucht ik. Tegelijkertijd is duidelijk: toegankelijkheid is geen voorrecht maar een recht. Dat valt nog heel wat te winnen en te verbeteren.
Pauline van Heuven is momenteel lijstduwer voor Jouw Haarlem, dat meedoet aan de gemeenteraadsverkiezingen. “Ik zou écht de gemeenteraad in willen”, zegt ze tot slot van onze ontmoeting. “Toegankelijkheid is namelijk veel meer dan enkel simpel het verlagen van een stoepje. Het is een veel breder begrip en gaat hand in hand met participatie en inclusiviteit. Ik wil van toegankelijkheid een onuitwisbaar gegeven maken. Dit houdt in dat bij het maken van plannen voor de stad het begrip ’toegankelijkheid’ een vakje op de checklist wordt en niet pas in de laatste plaats aan bod komt. Ik sta bij Jouw Haarlem op positie 24. Een duidelijk vindbare plek.”

Jouw Haarlem – Jouw Haarlem
Blind Vertrouwen | Facebook
Home – Drempelloos Haarlem