‘De verveling hier is enorm. Elk jaar die lamlendigheid’, klinkt het. Toch zijn ze weer bijeengekomen om de laatste dagen van het jaar met elkaar door te brengen. Een ogenschijnlijk gezellige familie, die gaandeweg niet zo harmonieus blijkt.
Theatergroep Eglentier speelde het afgelopen weekend ‘De vliegenier’ van Wanda Reisel in het Haarlemmerhout Theater.
‘Soms vallen er gaten in een familie die niet meer te dichten zijn’.
Plaats van handeling is een vervallen familiepension in de Zwitserse bergen. Aan de wand hangt het portret van de vader, een componist en musicus. Hij is zittend achter zijn piano vermoord. De moord is onopgelost, een dader is nooit gevonden. Een voor een verschijnen de kinderen ten tonele. Zo zijn daar Fenna (Beatrijs Rinkel, pianiste), Ardaan (Richel Rijnbergen, acteur), en Richter (Joost la Housse, hersenonderzoeker, die liever danser was geworden). Ze bewegen zich rond de enorme eettafel, waar straks de maaltijd genuttigd zal gaan worden.
Die witte tafel is in deze voorstelling een verhaal apart: hij bestaat uit die delen die schuin aflopen, een mooi gemaakt stuk decor van Danny van Bakel. De lange passpiegels aan weerszijden van de theatervloer schijnen pas later toegevoegd te zijn. Zo zien de personages zichzelf in dit wonderlijke, wat mysterieuze verhaal.
Want wie is toch die vliegenier die te pas en te onpas het pension komt binnengewandeld? Bestaat hij echt, of slechts in de verbeelding van de personages? ‘Het is nog geen tijd, ik kan u er nog niet in laten’, zegt Ardaan ergens, als de vliegenier weer opduikt. De gecrashte vliegenier (Marcel Oosterwijk) citeert de dichter Rainer Maria Rilke, en schept verwarring bij de individuele gezinsleden.
Moeder Fenna (Anna Pool) is charmeerd van hem. Vooral als hij niets zegt. ,,Als u niks zegt lijkt u verdomd veel op mijn man. Ik heb u graag zwijgzaam.’’
De Haarlemse Theatergroep Eglentier is vooral bekend van geestige musicals die een groot en breed publiek trekken. Met ‘De vliegenier’ laat het ensemble weer eens een wat serieuzere kant zien, waarbij het aankomt op zeer nauwkeurig acteerwerk. De spelers zijn stuk voor stuk aan elkaar gewaagd. De voorstelling intrigeert en fascineert, en komt prachtig tot zijn recht op de vlakke vloer van het Haarlemmerhout Theater. Na afloop blijft het aanwezige publiek in verwarring achter. Desondanks is er zondagavond ruimte voor een staande ovatie. Dat zegt veel over de zorgvuldige wijze waarop ‘De vliegenier’ is gespeeld, geregisseerd en vormgegeven.
Tekst en foto’s: PAUL LIPS
‘De vliegenier’ van Wanda Reisel door theatergroep Eglentier. Regie: Rudolf Mensen. Bijgewoond: zondag 15 mei 2016, Haarlemmerhout Theater, Haarlem.
0 reacties