Kijken naar schilderijen van Haarlemmer Arnold Janssen betekent: rust nemen. Niet haasten. Zijn surrealistische voorstellingen zitten vol fantasierijke details. Neem dat poppetje op de rug van die vis, dat een ouderwetse bom met brandende lont in de handen draagt. Op de rug een – eveneens van brandende lont voorziene – dynamietstaaf. Kunst in een explosieve tijd.
door Paul Lips
Janssens schilderijen zijn niet zozeer gewelddadig, maar komen meer over als droomachtige beelden waarbij de fantasie de vrije loop krijgt. De solotentoonstelling ‘Pareidolie, onverwachte gebeurtenissen op doek’ is momenteel nog te zien in galerie De Waag aan het Spaarne, waar al veel belangstellenden naartoe zijn getrokken. Afgelopen week kwam er nog een troep Duitsers uit een toeristenbus de trap opgemarcheerd om vol verwondering kennis te nemen van de wondere wereld van Janssen. En die jonge Amerikaanse dame die laatst in De Waag belandde kon kreten van verrukking niet onderdrukken.
Arnold Janssen werkt in de traditie van de surrealisten en magisch realisten. Jeroen Bosch, Salvador Dali, Johfra, met hen roept het werk associaties op. Op het schilderij ‘Population’ (waarop ook dat mannetje met die bom te zien is), komt het ei van Jeroen Bosch terug, zoals we dat kennen van het rechterpaneel van ‘De tuin der lusten’. Maar dan in modernere vorm, omringd door ontelbare icoon-achtige figuurtjes.
Op een ander schilderij zien we ergens een mannelijk geslachtsdeel zweven.
‘Melle’, is mijn eerste associatie. De visionaire kunstenaar Melle Oldeboerrigter (1908-1976) die in schilderijen en grafische werk vervormde penissen en vulva’s afbeeldde, zonder dat het pornografisch werd. Mijn tekenlerares op de middelbare school Marisca Brinkmann had in de vroege jaren zestig nog les gekregen van deze eigenzinnige figuur, en kon genieten van diens rijke fantasie.
Arnold Janssen glimlacht. ,,Het schijnt zelfs zo te zijn geweest dat hij een beroemde kunstverzamelaar eens de deur heeft gewezen. Omdat hij geen Engels sprak.’’ Sorry, geen interesse. Bam. Dicht die deur.
Die kunstverzamelaar zou zo maar eens de vermaarde Peggy Guggenheim geweest kunnen zijn.
Een kunstopleiding heeft Janssen niet gevolgd. Hij gaat zitten achter zijn ezel en de voorstellingen verschijnen op het doek. Acrylverf is zijn materiaal. Eigenlijk is hij een wonderlijke verschijning waarvan je je afvraagt of hij wel helemaal in de huidige tijd past, met al dat ge-social media en snelle gedoe.
De tijd nemen om te schilderen. De tijd nemen om de schilderijen te bekijken. Het kan nog even. Vandaag, zondag 11 augustus vanaf 13 uur, Spaarne 30. En dan nog donderdag 15, vrijdag16, zaterdag 17 en zondag 18 augustus, eveneens van 13 tot 17 uur.
0 reacties