Joris Verdonkschot is vooral bekend als beeldhouwer, maar wie zijn website aanklikt ziet een bonte verzameling van wapenfeiten. Verdonkschot interesseert zich niet enkel voor kunst en het vervaardigen van prachtige beelden, maar ook voor film, literatuur, dans, fotografie en muziek. Nu brengt hij een poëziebundel uit onder de titel ‘Niets kan mij gebeuren’, die dinsdagavond 27 maart wordt gepresenteerd bij de Haarlemse Dichtlijn in café -brasserie Tour de France aan het Spaarne.
‘Joie-de-vivre’, Joris August Verdonkschot
‘Niets kan mij gebeuren’ is een bundel in traditionele stijl, waarin het leven met volle teugen wordt geleefd, de liefde wordt bedreven en glazen alcohol worden genuttigd. De teksten zijn rijmend, ritmisch en strak, en lenen zich voor het componeren van bijbehorende muziek. Haarlemmer Bert Vissers (Bender) zal zo’n getoonzet vers ten gehoren brengen tijdens de Dichtlijn-avond, die om 20.00 aanvangt.
Joris Verdonkschot (links) aan het werk. Foto Eric J. Coolen/ Madelon Coolen-Griekspoor
Getuige zijn website en Facebook pagina houdt Verdonkschot er blijkbaar niet van om zichzelf al te vooraanstaand op sociale media te manifesteren. Daarom heb ik maar even een plaatje gepikt van Eric J. Coolen, waarop we de beeldhouwer links op de foto aan het werk zien.
Ter illustratie een voorbeeld van een gedicht, met als titel ‘Dingen die er niet toe doen’.
DINGEN DIE ER NIET TOE DOEN
Afgeprijsd, gebroken koekjes in een zak
ik kan alles denken, met het grootst gemak
een hoofd vol schuttingtaal, als koudvuur
zoals een vliegtuig hoog witte krassen kerft in het smetteloos azuur.
Denk mijn gedachten, zelden prijsgegeven
zo slenter ik weer eens door mijn eigen leven
Hier buiten lijkt de nieuwe dag al moe,
een vrouw omrandt haar ogen zwart,
haar blik afstandelijk en hard,
ziet als een vreemde haar spiegelbeeld en checkt haar lach,
een straatviolist speelt Erbarme Dich van Bach.
Maar wat ik mijzelf nu nog het meest verwijt
hoe ik mijn hersens ook pijnig: ik ben je nummer kwijt
Verderop preekt een groepje het hogere leven aan
mijn keel weer dronken droog en mijn schoenen zijn ook haast vergaan
een man en vrouw raken elkaar, een botsing, onbedoeld
de beleefdheid is verpletterend, perfect onderkoeld
Maar wat ik mijzelf nu nog het meest verwijt
hoe ik mijn hersens ook pijnig: ik ben je nummer kwijt
Hoe ver kan een mens reiken?
heb geen idee, moet mijn leven nu echt herijken
zin geven, en zo meer,
het moet anders, maar dat komt nog wel een keer
Want wat ik mijzelf nu nog het meest verwijt
hoe ik mijn hersens ook pijnig: ik ben je nummer kwijt.
(c) Joris August Verdonkschot 2018
0 reacties