Een prettig klein winkeltje waar je kunt snuffelen tussen cd’s, vinylplaten en allerhande memorabilia. Nieuw en tweedehands. Dat is Rainbow’s End Records aan de Schagchelstraat in Haarlem centrum. Fijnproevers weten hun weg naar het pand – dat wordt bestierd door Ronald Loosveld – te vinden. De schrik was dan ook groot toen ineens bekend werd gemaakt dat Rainbow’s End Records per half december als winkel gaat sluiten. Het goede nieuws is dat Loosveld wel beurzen blijft bezoeken en de online-bestellingen doorgaan.
Tja, die vermaledijde coronacrisis speelt hem en zijn leuke winkel parten. Het bezoek van de klanten in sterk afgenomen, waardoor het lastig wordt de huur nog op te hoesten. Vlak vóór de coronapandemie losbarstte – ergens in februari – wandelde ik even binnen. Want ik ken Ronald Loosveld al wat langer dan vandaag. Maar dan als fotograaf. Analoog, wel te verstaan.
Midden jaren tachtig van de vorige eeuw kwamen wij ineens op elkaars pad. Dat had alles met popmuziek te maken. Ik werkte op de postkamer van CBS Grammofoonplaten BV aan het Stationsplein, en schreef in mijn vrije tijd artikelen voor een uitgaansblaadje genaamd ‘Swinging Haarlem‘ (een naam die vandaag de dag niet meer zou kunnen). Een magazine op A5-formaat met daarin de maandagenda en verhaaltjes over het uitgaansleven in Haarlem en omstreken. Ronald Loosveld maakte foto’s bij mijn verhalen. We gingen naar optredens (Herman Brood in een gehucht in Noord-Holland) of gewoon op reportage. Op de bank bij een piepjonge Candy Dulfer thuis in Broek in Waterland, nauwlettend gadegeslagen door haar moeder annex manager.
Daarnaast kreeg Loosveld de kans om foto’s te maken van artiesten die door CBS waren gecontracteerd. Ook tijdens liveconcerten van bijvoorbeeld Stevie Ray Vaughan, Bob Dylan en Johnny Winter. Het was een enerverende tijd, medio jaren tachtig, met in Haarlem de opening van het Patronaat aan de Zijlsingel en de prachtige eerste periode van Bevrijdingspop-zonder-hekken. Loosveld fotografeerde analoog. Met fotorolletjes. De slag naar digitale fotografie leek hij niet gemaakt te hebben, zo is inmiddels gebleken. Maar het verzamelen van elpees – zowel op vinyl als op cd – kreeg steeds meer zijn interesse. Toen wijlen Eric Korstjens zijn winkel Tipitina van de hand deed greep Ronald Loosveld de kans om daar Rainbow’s End in te vestigen.
Een zaterdagmiddag in november. Opnieuw meld ik me bij de winkel in de Schagchelstraat. Buiten staan de elpee- en cd-bakken uitgestald. Op het moment dat ik binnenstap klinkt het ‘heeee!’. Dat is de stem van de Haarlemse muziekliefhebber en woonbootbewoner Ko. Hij verklapt even later dat hij in verwarring was en dacht dat-ie Eric Korstjens zag binnenkomen. Een curieus moment.
Het leuke van Rainbow’s End is dat er altijd wel een paar muziekfreaks in de bakken staan te snuffelen met wie je voor dat je het weet staat te ouwehoeren over illustere bands en artiesten. En dat zo’n gesprek dan alle kanten uitvliegt. ,,Kijk hier, Alexis Korner”, zegt Ronald Loosveld terwijl hij een elpee uit een bak trekt. Ko: ,,Die is héél belangrijk geweest voor de Londense bluesscene. Bij hem hebben ze zo’n beetje allemaal het vak geleerd.” Meteen doemen namen op als Mick Jagger, Brian Jones, Eric Burdon, Jack Bruce en Ginger Baker. Als dan eenmaal het begrip ‘Haarlemse Jazz Club‘ valt is het hek van de dam.
Herinneringen aan een Haarlemse tijd die nooit meer terugkomt, met optredens van Ben Webster en Chet Baker tot Barrelhouse en John The Revelator. Bruine ribfluwelen banken en levensgevaarlijke elektriciteitsbedrading. Mooie momenten.
Het leuke van Rainbow’s End is dat je er materiaal van bekende namen als Madonna kunt vinden (vaak in limited editions of op gekleurd vinyl), maar ook dat ene live-concert van jouw favoriete artiest waarvan je nooit hebt geweten dat het ooit is geregistreerd. Opnamen gemaakt op plekken waarvan je vergeten was dat ze bestaan. De vermaarde Haarlemmer Mart Smeets schreef een prachtige column over zijn zoektochten in platenwinkeltjes als deze, die ooit werd gepubliceerd in de Vara-gids (zie foto).
En nu nadert het einde. ,,Maar de beurzen blijven we doen”, benadrukt Ronald Loosveld. ,,De laatste nieuwtjes kun je vinden op onze Facebookpagina.” Tot half december kunnen de slimme speurders terecht aan het adres Schagchelstraat 32. Dan gaat daar de stekker er uit.
TEKST: PAUL LIPS
FOTOGRAFIE: REMCO VAN DER KRUIS
Rainbow’s End Records, Schagchelstraat 32, Haarlem – is geopend op woensdag (13.00 – 17.00 u.) en donderdag tot en met zaterdag van 11.00 tot 17.00 uur.
Facebook Rainbow’s End Records
Bestellingen: info@rainbowsendrec.nl
Mooi ad memoriam.
Mooi en weemoedig artikel Paul. Roept veel herinneringen op….
Ben er net geweest. Heerlijke cd’s gescoord uit de 50 – er jaren en natuurlijk wat blues.
Weer een platenwinkel ten onder, die beheerd werd door een echte liefhebber. Al mag vinyl dan weer ’terug’ zijn, je vindt het niet meer zoals in deze winkels.