Leestijd:

Reading Progress:

Nostalgie en verrassingen bij drie Nederpophelden in Patronaat

Geplaatst op 20 februari 2017

Een feest van herkenning voor een select publiek. Zo zou de concertserie ‘Pophelden’ kunnen worden omschreven. Vrijdag 17 februari speelden drie Nederpop-artiesten die hun sporen hebben verdiend, afzonderlijk van elkaar in zaal 2: Robert Jan Stips, Hans Van den Burg en Thijs van Leer. Elke act zo’n drie kwartier, met naast muziek ook roemruchte verhalen, en soms verrassende keuzes.

Robert Jan

Robert Jan Stips is wellicht degene van de drie die tijdens zijn carrière de meest uiteenlopende projecten heeft gedaan: van de progressieve popformatie Supersister tot de funky popband Sweet d’Buster en van de avantgardegroep Transister tot The Nits. Daarnaast toerde Stips door de Verenigde Staten in de periode dat Golden Earring daar naam maakte.

Dat Robert Jan Stips over enorm relativeringsvermogen en zelfspot bleek altijd al tijdens optredens, maar nu hij in het Patronaat een dwarsdoorsnede van zijn oeuvre aan de elektrische piano ten gehore brengt, zijn de geestige anekdotes niet van de lucht.
Van Supersister herinnert hij zich dat ze de éne keer als viermansformatie naar optredens vertrokken, maar dat dat ook zomaar twintig man kon zijn, inclusief dichters en danseressen. Uiteraard komen hitsuccessen als ‘She was naked’ en ‘Radio’ voorbij, alsook het enigszins slordig uitgevoerde ‘Nescio’ van The Nits. Fijn om ‘Still Believe’ in de versie van van Sweet d’Buster weer eens te horen, dat gebeurt te weinig. Hier mooi gecombineerd met een flardje ‘Window of my Eyes’ van Cuby & the Blizzards.
Mooi is de manier waarop Stips uitlegt dat de componist Frederic Chopin ‘behoorlijk veel blue notes’ in zijn muziek stopte, en laat vervolgens horen wat er gebeurt als je ‘Radar Love’ van de Earring in Chopin-stijl ten gehore brengt. Het aanwezige publiek vindt het prachtig, maar naar verluidt kon Barry Hay de stijlbreuk niet al te zeer waarderen.

Hans

De bijdrage van Hans Van den Burg bevindt zich bijna op het snijvlak van popmuziek en cabaret. Sommige aankondigingen – die bol staan van de grappen en grollen, duren bijkans langer dan het lied zelf, hetgeen Van den Burg ook ruiterlijk toegeeft. Hij begint zijn set met enkele geestige Nederlandstalige liedjes die hij schreef onder de naam ‘Ouwe Hans Dierenpark’. Een grappige bandnaam, waarvoor de Hagenees een kort geding aan zijn broek kreeg van het bijna gelijknamige dierenpark. Vervolgens zijn daar natuurlijk de Gruppo Sportivo-successen, zoals ‘Beep Beep Love’, ‘Disco Really Made It’ en ‘I Said No’, waarbij opvalt dat Van den Burg een geweldig gevoel voor puntige melodieën en akkoordprogressies heeft. Dan is het dus helemaal niet erg als hij ‘Tokyo’ voor deze gelegenheid achterwege laat.
Thijs en Menno

Van Thijs van Leer kan gezegd worden dat hij een rasmuzikant is, die wellicht nog wel meer uit zijn carrière had kunnen halen dan de band Focus en zijn ‘Introspection’ platen, die een miljoenenpubliek bereikten, maar die jouw ouders ook mooi vonden en dus not-done waren in de jaren zeventig. Wellicht is Van Leer het minst popartiest van de drie, omdat hij zich graag laat inspireren door klassieke componisten, een invloed die bij Focus terug te horen is. Hij zingt een mooi melancholisch Nederlandstalig lied, dat Van Leer schreef toen hij nog deel uitmaakte van de bonte muzikale clan rond Ramses Shaffy in de jaren zestig. Het is dus niet enkel gejodel wat de klok slaat, zoals Jan Akkerman ons vaak wil doen geloven.
Over gitaristen gesproken, Thijs van Leer heeft er een bij zich: Menno Gootjes, een snarenwonder dat moeiteloos het ene na het andere Focus-succes meepingelt.
Dan is het toch fijn als de avond wordt besloten met een lange vertolking van ‘Hocus Pocus’, inclusief dwarsfluitsolo en vocaal ‘gerikketik’. Van Leer’s gescat doet terugdenken aan die middag begin jaren zeventig in het Noordersportpark, toen Focus daar optrad, waarbij Jan Akkerman uitgerekend tijdens ‘Hocus Pocus’ een snaar brak, en Van Leer dus genoodzaakt was te ‘rikketikken’ net zo lang vol te houden tot er een snaar was vervangen.

Al met al een onderhoudende avond, ietsje aan de lange kant, maar waarvan er gerust meer mogen volgen met andere illustere namen uit de Nederpophistorie.

PAUL LIPS

www.pophelden.nl

We stellen jouw beoordeling op prijs.

Klik op een ster om dit artikel te beoordelen

Gemiddelde waardering: 0

Tot nu toe geen stemmen! Wees de eerste die dit bericht waardeert.

Het spijt ons dat dit artikel niet aan jouw wensen voldeed!

Laten we dit artikel verbeteren!

Vertel ons hoe we dit artikel kunnen verbeteren?

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vergelijkbare artikelen

error: Kopiëren niet toegestaan!

Pin It on Pinterest

Share This