Leestijd:

Reading Progress:

Onthulling vier nieuwe exemplaren Beeldengalerij: een aangename herfstmiddag in de Haarlemmerhout

Geplaatst op 4 oktober 2022

Met de onthulling van vier nieuwe beelden in en rond de Haarlemmerhout zijn opnieuw parels aan de beeldengalerij toegevoegd

Afgelopen zondagmiddag 2 oktober was het zo ver en maakte een grote groep belangstellenden een wandeling langs de beelden van Margot Berkman, Linda Verkaaik, Marieke Bolhuis en Karin Dekker. De flyer met uitgebreide informatie en uitgestippelde wandeling ligt bij de VVV aan de Grote Markt. 

door Paul Lips

‘De beeldengalerij is een particulier initiatief. We willen beelden laten zien van hedendaagse kunstenaars. De makers van de kunstwerken zijn net zo divers als hun sculpturen. De beelden wisselen regelmatig’, schrijven de organisatoren (een buurtinitiatief) die zich hebben verenigd in Stichting Beeldengalerij Haarlem. Het doel is om beeldende kunst in de openbare ruimte te stimuleren en jong en oud er mee in aanraking te brengen. Dat wordt niet door elke Haarlemmer met enthousiasme ontvangen. Sommigen maken zich zorgen over het wel en wee van flora en fauna en de in De Hout woonachtige dieren. Maar hoewel er soms met enige verbazing naar de werken wordt gekeken, over het algemeen weten Spaarnestadbewoners deze vorm van kunst te waarderen. En het mooie is dat als je de bijgaande uitgestippelde wandeling maakt, je ook langs de oudere beelden komt waarvan je soms niet eens wist dat ze bestonden.
“Kunst moet je aan het denken zetten”, zegt cultuurwethouder Diana van Loenen tijdens haar speech bij de muziekkoepel. Ze wijst op het feit dat veel kinderen regelmatig in De Hout te vinden zijn en de beeldengalerij het een mooie manier is om met de kunstenaars van vandaag in aanraking te komen.

 

‘Koraaldrift’ van Margot Berkman (foto paul lips)

_______________________________________________

Het eerste beeld waar de groep heen wandelt is eigenlijk een installatie bestaande uit zes delen van de hand van Margot Berkman. Titel: ‘Koraaldrift‘. Berkman heeft haar atelier in het gebouw van station Zandvoort en maakt dagelijks wandelingen langs het strand, waar zij inspiratie opdoet voor haar werk. Wieren en algen zijn de longen van de wereld, is haar stelling. Kunsthistoricus Aart van der Kuijl vertelt in een speech over het werk van Berkman, waarin een waarschuwing schuilt voor de mens. Immers, de opwarming van de aarde heeft gevolgen voor het koraalrif. Zorg goed voor de zee, dat is de opdracht die de mensheid ter harte mag nemen. Het ensemble bestaat uit zes delen, vijf horizontaal en één verticaal, opgebouwd uit de materialen schuimkern, kwartszand en gipsdispersie. Ze ogen kwetsbaar als de koraalriffen zelf.

Linda Verkaaik gaat een ‘handje’ in de vijver gooien (foto pl)

_________________________________________________

Verderop in het bos – in de vijver van de hertenkamp – bevindt zich het kunstwerk ‘De stille performer‘ van Linda Verkaaik. Een abstracte, liggende sculptuur (van papier, versterkt met epoxy en lak) rust op een frame van staal, daar omheen een cirkel van ‘handen’ die als het ware juichen of klappen. Het kunstwerk bevindt zich precies op de lijn tussen het Hildebrandmonument van Jan Bronner (1881-1972) en het provinciehuis van de Dreef, ook paviljoen Welgelegen genoemd. ‘Het verleden in de vorm van de beeldengroep van de Camera Obscura wordt als het ware verbonden met het element van de toekomst, vertegenwoordigd door het provinciehuis’, aldus Verkaaik. Onwillekeurig kun je je ook afvragen of die handen wellicht om hulp smeken in een steeds meer verhardende samenleving. In een tas heeft Linda nog vier ‘handjes’ meegebracht, die los in de vijver mogen gaan drijven. Stoere Linda schroomt niet om – met een helpend handje – over het hek van de hertenkamp te klauteren en staand in de brandnetels die vier ‘handjes’ de vijver in te werpen. Ze is blij dat haar werk nu grotendeels weerspiegeld wordt in het door zonlicht beschenen water. De aanwezigen bekijken het werk vol bewondering vanuit allerlei hoeken. Ook vanaf een meer zuidelijk punt ziet het er prachtig uit. “Gaan we nu die hele vijver volplempen met kunst?”, vraagt een aanwezige dame zich af. “Want de vorm van de vijver is in het ontwerp van Zocher al een kunstwerk op zich. Daar hoeft wat mij betreft niet nog van alles aan worden toegevoegd.”

Marieke Bolhuis in gesprek met Cintha van Heeswijck

De wandeling gaat verder. Op steenworp afstand van Theehuis Haarlemmerhout (dat een paar jaar terug nog de geinige, meer passende naam ‘Nurks’ voerde) staat een fraaie, kleurrijke centaur van Marieke Bolhuis. Half vrouw, half paard. Titel: ‘Giant centaur girl‘. Tussen de wijsheid van de oude bomen, de spelende kinderen en ‘de macht die toekijkt vanuit het provinciehuis’ voegt Bolhuis de ‘missing link’ toe: het ruiterstandbeeld, maar dan in de vorm van een vrouwelijke centaur. Een ode aan de vrouw in het verlengde van alle ‘Olga’s’, ‘Marianne’s’ en ‘Nana’s’. Want het is in de optie van de kunstenaar tijd voor een nieuwe feministische golf.

‘Giant centaur girl’ van Marieke Bolhuis

_________________________________

Het kostte volgens voorzitter Jaap van Zetten van Stichting Beeldengalerij nog heel wat moeite om het drie meter hoge beeld per vrachtwagen onder viaducten door te vervoeren. “We stonden doodsangsten uit”, aldus Van Zetten met een opgeluchte lach. Om de beeldengalerij te realiseren werd contact gezocht met Art Zuid in Amsterdam, de tweejaarlijkse tentoonstelling die momenteel wordt geleid door Cintha van Heeswijck. “Iets dergelijks willen wij ook in de historische omgeving van De Hout, maar dan kleiner en duurzaam”, schijnt Jaap van Zetten te hebben gezegd. Cintha van Heeswijck wandelt deze middag mee en geeft hier en daar een toelichting op de werken.

Vervolgens is het nog een flinke mars richting Dreef, waar schuin tegenover het oorlogsmonument van Mari Andriessen de sculptuur ‘Lumbertube‘ (in staal en poedercoat) van Karin Dekker is verrezen. ‘Een groot, rood ding’. Volgens Karin Dekker zou de rode ‘kist’ (bol) in de vorm van een verticale ellips de vallende takjes en bladeren als het ware opvangen en recyclen. Haar inspiratie vond ze in een bos waar ze geconfronteerd werd met een ‘hakselaar’ (versnipperaar van groenafval). Het apparaat scheen een oorverdovend lawaai voort te brengen. “Van die lelijke geluiden die je bijvoorbeeld ook hoort als je iemand bezig ziet met een bladblazer. Dus in een bos kun je soms merkwaardige dingen tegenkomen”, aldus Karin Dekker.

De vier nieuwe beelden zullen komend jaar te zien zijn in en rond de Haarlemmerhout. “We prijzen ons er heel gelukkig mee”, zegt Jaap van Zetten. “We onderhouden de beelden en houden nauwlettend in de gaten dat ze ten volle tot hun recht blijven komen.”

‘Lumbertube’ van Karin Dekker

Karin Dekker geeft een toelichting.

De beelden (beeldengalerijhaarlem.nl)

Margot Berkman | Kunst in de openbare ruimte

Linda Verkaaik, Beelden, Architecturale & Landschappelijke Projecten, Penningen

Marieke Bolhuis – Marieke Bolhuis WordPress website

karindekker.nl

We stellen jouw beoordeling op prijs.

Klik op een ster om dit artikel te beoordelen

Gemiddelde waardering: 5

Tot nu toe geen stemmen! Wees de eerste die dit bericht waardeert.

Het spijt ons dat dit artikel niet aan jouw wensen voldeed!

Laten we dit artikel verbeteren!

Vertel ons hoe we dit artikel kunnen verbeteren?

1 Reactie

  1. Marjolein van Haaften

    Leuk om dit verslag over de beelden te lezen. En goed om je even te spreken gister in Patronaat.
    Ga jullie vaker bestoken met persberichten. En wees welkom op 7 okt om 18u bij wijkcafe ‘gedeelde waarden’. Check http://www.bdkennemerland.nl

    Antwoord

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vergelijkbare artikelen

error: Kopiëren niet toegestaan!

Pin It on Pinterest

Share This