[sgmb id=”1″]
In het populaire dagelijkse televisieprogramma zag ik de zanger optreden. Het was alweer een tijdje terug. Hij zong regels als:
‘…Ik laat de betweters wel praten
Ik laat de sukkels met hun beeld
Van hoe ze mij nu eenmaal zien
Want ze hebben geen idee
Bekende paden zal ik laten
Ik ben al veel te lang verveeld
Ik voel me goed
En daar doen ze het maar mee…’
Het lied gaat over iemand die een nieuwe weg in slaat, oude shit achter zich laat en zich niet meer laat vertellen hoe hij leven of denken moet. Ze kunnen zijn kont en alles kussen. Want: ‘Man! Ik voel me goed!’. De zanger was Paul de Munnik, en tot mijn verbazing zag ik in zijn band de beste gitarist die Haarlem en Omstreken tot nu toe ooit voortbracht. Naar mijn idee dan.
‘Goed jaar’ heet het album dat De Munnik in maart heeft uitgebracht. Op de hoes een bedachtzame De Munnik, bijna stuurs.
De plaat bevat liederen in allerlei muziekstijlen, van westcoast tot chanson. Het titellied is een Nederlandstalige cover van ‘It was a very good year’ van Ervin Drake, dat we vooral kennen in de versie van Frank Sinatra. Een ‘all time favourite’ van De Munnik, dus zo’n lied waar je met je tengels van af moet blijven, aldus de zanger. Die er vervolgens aan zit, en er een sfeervolle vertolking van maakt. Verder op de plaat klinken – tekstueel gesproken – invloeden van Bram Vermeulen en een vleugje Maarten van Roozendaal door. Soms balanceren de woorden op de rand van edelkitsch. Kortom, een aantrekkelijk muzikaal pakket voor een breed publiek, zéker ook voor een vrouwelijke fanbase, om maar eens een goed Nederlands woord te gebruiken.
Zaterdag was een zonovergoten dag en het was Record Store Day. Een prachtige dag om even een schijnbaar willekeurig rondje langs een paar platenwinkels te doen.
Bij North End op het Marsmanplein speelden Yorick van Norden en Anne Soldaat. Afwisselend namen zij – zichzelf begeleidend op akoestische gitaren – de leadzang voor hun rekening. Ik hoorde Anne regels zingen die ik herkende, maar niet onmiddellijk thuis kon brengen. ‘… you showed me that silence, that haunts this troubled world…’
Tijdens een warme zomer begin jaren tachtig van de vorige eeuw kwam ik zo nu en dan langs de trappen van de Hoofdwacht aan de Grote Markt. Een van de jochies die daar plachten te bivakkeren had met viltstift op die trap geschreven: ‘Haarlem Punx. Tot 1984 not dead’.
Dat punk nog steeds springlevend is bewees zaterdagmiddag The Kaak, bestaande uit Buster met een vervaarlijke Flying V-gitaar en Thor op het slagwerk. En dat allemaal bij De Vlaamsche Reus in de Nieuwstraat, waar platenwinkeltje Het Wapen van Haarlem van Wim Dekker onlangs de vleugels uitsloeg. Het ep-tje van The Kaak bevat vier nummers en die hebben ze dan ook stuk voor stuk laten horen, inclusief de kandidaat-underground-hit ‘Kill the hippies’.
Precies onder het aanduidingsbordje ‘prog/sympho’ trad aan het eind van de middag E.T. Explore Me op bij Sounds in de Grote Houtstraat. Joost, Jeroen en Jeroen gaven hem weer van katoen met hun overstuurde pot ‘ontzetting, verdoving, verwarring en extase’. Joost met gitaar en al spelend boven op de toonbank mag als een hoogtepunt van Record Store Day 2018 in de boeken worden aangetekend.
Tot slot mag vermeld worden dat het optreden van Paul de Munnik en zijn mannen eerder op de dag bij North End gewoon voor ongecompliceerd genieten stond. Zowel voor het publiek als voor de muzikanten, die er lol in hadden.
Inclusief een als altijd excellerende Wouter Planteijdt op akoestische gitaar. Mooiste lied: ‘Toverkleuren’. Spelplezier, daar kan niemand op tegen zijn. Wie dat niet begrijpt is een stokpaardrijdend betwetertje.
TEKST, div. FOTO’S : PAUL LIPS
0 reacties