Een bezoek aan bepaalde winkels voelt als een bezoek aan een snoepwinkel. Een daarvan is Prins Kunstcentrum aan de Lange Herenstraat in Haarlem, een winkel met een breed assortiment kunstenaarsmaterialen. Onder normale omstandigheden – maar ook ten tijde van de huidige crisis – is Prins gelukkig drie dagen in de week geopend, van woensdag tot en met zaterdag. Prettige bijkomstigheid is het ‘schilderijtjes kijken’, dat een onderdeel vormt van het scoren van schildersspulletjes.
door Paul Lips
‘Geld maakt niet gelukkig’, riep ik laatst tijdens een zoom-sessie met kunstenaars. Eén van de kunstenaressen was dat niet met me eens. Marie-Thérèse Dijkman (www.marietheresedijkman.nl) stelde vast dat ze héél blij wordt als ze in staat is wat tubetjes verf aan te schaffen, om vervolgens verder te kunnen werken aan haar oeuvre, waarin de kwetsbaarheid van de mens centraal staat. Natuurlijk moet ik haar gelijk geven. Hoe heerlijk is het om te kunnen rondschuifelen in zo’n winkel, en alleen al kennis te nemen van alles wat er te koop is, al weet je dat dat jouw portemonnee te boven gaat.
Een flesje okergeel (acryl), daar kwam ik voor, die middag toen ik de zaak aan de Lange Herenstraat binnenwandelde. En passant bekeek ik de schilderwerken aan de wand. ‘F. v Kregten’, was rechtsonder gesigneerd op een doek met een kudde schapen. Zo te zien liep het tegen de avond op het schilderij. Fedor van Kregten (1871-1937) was een kunstenaar van naam in die tijd, legde Han Prins me uit. ,,Het schilderij is waarschijnlijk zo donker vanwege de nicotine.” Het zal gehangen hebben op plekken waar dikke wolken sigarenrook kunnen hebben gehangen.
Autodidact Van Kregten woonde bij Wierden en schijnt daar geleefd te hebben tussen het vee, min of meer in isolement. Vandaar dat hij niet zo bekend is. Maar als ik op vakantie zou gaan in eigen land zou ik graag oog in oog staan met een kudde schapen zoals hij die heeft vastgelegd. Of zoals Anton Mauve deed, bijvoorbeeld op het uit 1870 stammende doek ‘Thuiskerende schaapsherder’.
Mijn oog viel op een ander werkje. Abstract. Op hout geschilderd, liet Prins me zien. Kleuren als oranje, rood, oker, mintgroen. ‘G v V’, stond er rechtonder in de hoek. Maar dan moest je wel érg goed turen. De stijl deed denken aan die van de broers Van Velde. Bram en Geer.
De broers Bram en Geer van Velde ken ik voornamelijk van sfeervol, kleurrijk abstract werk. Ze waren bevriend met tal van kunstenaars, maar ook de van oorsprong Ierse schrijver Samuel Beckett, die we kennen van het absurde, wereldberoemde toneelstuk ‘Wachten op Godot’. Op internet lees ik dat Geer van Velde (1898-1977) is geboren in Lisse, en in de jaren dertig tussen de clochards in Parijs leefde, omdat hij uit huis was gezet omdat hij de huur niet meer kon betalen.
De Haarlemse kunstenaar Ronald Ruseler heeft op zijn weblog over de broers (en zus Jacoba) geschreven:
http://ronaldruseler.nl/wp-tekst/herstelde-stilte/
(en mocht deze link niet werken, tik dan in de woorden ‘Ronald Ruseler’ en ‘Herstelde stilte’)
Een bezoek aan Prins Kunstcentrum is hoe dan ook interessant en leerzaam. Ga er eens langs. Lange Herenstraat 24, Haarlem.
Hier een eerder artikel dat we maakten:
https://spaarnestroom.wordpress.com/2015/10/01/de-haarlemmer-olieverf-van-kunstcentrum-prins/ (mocht deze link niet werken, tik dan in de woorden ‘Spaarnestroom’ en ‘Prins Kunstcentrum’)
0 reacties