Op bepaalde Facebookpagina’s met titels als ‘Je Bent Haarlemmer Als’ worden met grote regelmaat vragen gesteld als ‘is dit nu?’ of ‘is dit echt?’. Die vragen zou je kunnen stellen bij de kuiken-wasstraat van beeldend kunstenaar Bethany de Forest. Want als dit inderdaad ‘echt’ is, komt het behoorlijk sinister over. Maar er gebeurt natuurlijk zoveel in deze wereld waar wij (nog) geen weet van hebben.
door Paul Lips
En dat terwijl het gegeven van ‘De wasstraat’ een hoop vrolijkheid en gekkigheid kan opleveren, getuige de tentoonstelling (curator: Fjodor Buis) die nog en met zondag 15 mei te zien is in De Vishal. Immers, een bezoek aan de wasstraat is een uitje, een ervaring. De Utrechtse dichter Ingmar Heytze schreef daar al over.
WASSTRAAT
Er is geen leven in de wasstraat, maar beweging –
afgezien van de man in de overall die het geld aannam,
het spoor wees en in de wolken verdween.
Op de radio na ben je alleen. Dit is een goed moment
om een moord te beramen of een godsdienst te beginnen.
Er zijn sponzen en sproeiers en wuivende gordijnen,
Blauwe derwisjen komen uit de coulissen, slaan aan,
tollen met paniekerige zeemleerledematen op je af.
Spoelwater davert, geselt ramen en plaatwerk.
Misschien dat je hier en nu het ware bestaan
krijgt opgedist: een kokend, mechanisch heelal
met vrij spel voor wind en water, uitgeknobbeld
door een zekere afwezigheid, een tunnel waar je
stuurloos door rijdt in zijn vrij en als oud licht
uit tevoorschijn komt – stralend.
Mooi samengesteld woord: zeemleerledematen. Met die tollende derwisjen begint het al bij binnenkomst in De Vishal, al zijn ze dit keer niet blauw maar oranjerood, en van de hand van Ap Esenbrink. Meteen is daar die zwarte uit hout gezaagde automobiel van Piet Zwaanswijk (die we kennen uit het voormalige Jan & Piet Museum aan de Dijkstraat) ‘waarin’ je je kunt laten fotograferen. Omringd dan weer door helverlichte, uit afvalmaterialen gemaakte wandobjecten van Esenbrink. En een zogeheten ‘droogrek’.
werk van Piet Zwaanswijk en Peter Stufkens
Het zijn dus niet zozeer realistisch weergegeven bestanddelen van de wassstraat zoals wij die kennen, maar doorborduursels en vrije fantasie-objecten. Zoals de totems en objecten van Piet Zwaanswijk waarin naast prullaria ook autovelgen in zijn verwerkt. Zowel Peter Stufkens als Fjodor Buis maakten foto’s van met sop overladen (voor)ruiten, al dan niet in bewerkte vorm. En Thé Tjong Khing toont een op canvas vergrote tekening waarop witwaspraktijken in beeld komen. De zogeheten kuikentjes-wasstraat van Bethany de Forest is geliefd bij kinderen maar legt tegelijkertijd bloot hoe wij met dieren omgaan.
De tentoonstelling ‘De wasstraat‘ is een succes. Tienduizend bezoekers kwamen al kijken, niet in de laatste plaats doordat in april de kermis weer op de Grote Markt was neergestreken. Maar: gaandeweg is gebleken dat van welke pluimage de bezoekers ook waren, er oprechte interesse werd getoond. Een mooi resultaat, dat al begon met een tjokvolle opening op Goede Vrijdag 15 april die werd opgeluisterd door een snoeihard optreden van de Asbest Boys rond Buster van der Gugten, terwijl Wasstraat-beheerder ‘Arend Waspik’ (acteur Hein Kruijver) passages uit het lijdensverhaal van Christus voordroeg. Woorden die dus prompt ten onder gingen in het oorverdovende geluid.
Gekte, artisticiteit en engagement komen samen in deze geslaagde expositie.
Zondagmiddag 15 mei is de finissage vanaf 15.00 uur, met een performance van ‘Schwierige Franz’. En nu maar hopen dat er volgend jaar weer zo’n geinige tentoonstelling te zien is. Idee voor een titel: ‘Milieuplein’.
foto van Fjodor Buis
Dank Paul! Fijn stuk. Bedankt voor de aandacht aan dit soppige project.
Wat ontzettend leuk dit! Zo jammer dat ik het gemist heb. Fijn om zo ervan mee te genieten ☺️