Er bestaan talloze voorbeelden in de muziekgeschiedenis van pop- en rockmuzikanten waaraan je kunt zien dat het spelplezier er vanaf spat. Of ze nu gezamenlijk zitten te jammen in de kelder van een roze geschilderd huis in de omgeving van New York, of ze in een rijdende trein folkmuziek ten gehore brengen, optreden op een podium, in een boekhandel of tijdens een 2 meter sessie. Bij The Dashboard Danglers is dat plezier te horen en hopelijk binnenkort te zien. En wat heeft Zuster Ursula daar dan weer mee te maken?
door Paul Lips
‘The Dashboard Danglers‘ is de titel van het album dat medio december is verschenen. Dat zou op zondag 17 december gepaard gaan met een kleinschalig optreden in Circus Hakim aan de Korte Verspronckweg, met inachtneming van de regels. Dus die vijftig plekken waren in no-time gereserveerd. ‘Betaal wat je er voor over hebt, met als richtlijn een tientje’ was de boodschap die zanger/gitarist Jaco van der Steen de belangstellenden meegaf. Wij hadden onze contanten dus reeds paraat. Op zaterdagavond 16 december kwam de persconferentie, en de rest is history. Voorlopig althans. Want The Dashboard Danglers zijn wel gewend om te bungelen, zo gaat het verhaal.
Dus de afgelopen weken heb ik het album ‘The Dashboard Danglers‘ regelmatig beluisterd. Tien songs, met welwillende medewerking van éminence grise Boudewijn de Groot. Het was Boudewijn die enkele jaren terug voor zijn album ‘Even Weg‘ (2018) besloot de samenwerking aan te gaan met de band Dutch Eagles, waar bassist Jaco van der Steen toen nog deel van uitmaakte. Die plaat heeft niet zo enorm veel teweeg gebracht, mede omdat er geen toernee aan verbonden was. Bovendien zat Boudewijn op dat moment al tot over zijn oren in het ‘Vreemde Kostgangers’-project, met Henny Vrienten en George Kooymans.
Even terug in de tijd. Boudewijn werkt begin jaren zeventig als producer bij Phonogram. Het duo Nijgh/De Groot gaat aan de slag voor Rob de Nijs. Eén van de singles is ‘Dag zuster Ursula‘. De tekst daarvan bevat de – door Nijgh geschreven – regels:
Het gaat niet goed en het gaat niet slecht
Het gaat ertussenin.
Maar ik wil niet om het leven heen
Ik wil er midden in.
De tekst van het lied is van Lennaert, maar gaat in feite over Boudewijn. Want het idee ‘ik zie het hier niet zitten, ik ga naar Amerika’ speelt zich af in het hoofd van Boudewijn. Híj is degene die het avontuur wil zoeken en ‘even weg’ wil, vooral ook om inspiratie voor teksten op te doen en zijn muziekkennis uit te breiden. Het zal misschien in de periode geweest zijn dat hij in armoede leefde en peuken van de straten in Los Angeles oppikte – en in die club aan Sunset Boulevard belandde waar een striptease-danseres aan het werk was die hem fascineerde. Die gebeurtenis is inmiddels verworden tot een lied: ‘Hollywood Blizzard‘. En dat lied – een heus americana-levenslied – staat op het album ‘The Dashboard Danglers‘. Tja, een dame die haar diensten aanbiedt tegen keiharde dollars en fluistert – ‘you wanna do me?’ – daar zullen velen op afknappen. Dan verdwijnt de fascinatie als sneeuw voor de zon, of storm.
______________________
‘The Dashboard Danglers‘ is een gevarieerd album. De up-tempo nummers waar country en rock elkaar kruisen – met fijne gitaarloopjes van Marcel de Groot – hebben een prettige swing, zoals ‘Keep On Danglin‘, ‘Simple As That‘ en ‘What A Party‘. Het melancholieke ‘Turning Pages‘ is mijn persoonlijke favoriet, met een prominente rol voor Rebecca Bakker.
‘Burning Down Paradise‘ is een relaxte, eagleske opener en ‘Monster Monster‘ valt met z’n ‘Dancehall Days’-sfeertje een tikje buiten het idioom.
Op de website en Facebookpagina valt te lezen dat Jaco van der Steen (zang/gitaar/bas), Rebecca Bakker (zang), Marcel de Groot (gitaren/zang)), Martin Bakker (bas/banjo/mandoline/zang) en Leon Klaasse (slagwerk/zang) tijdens de geplande theatertoernee (die telkens maar uitgesteld moet worden) ook covers doen van onder andere Dolly Parton, Kenny Rogers, Linda Ronstadt en Townes van Zandt. Daar willen we binnenkort uiteraard meer van horen.
Een gevarieerde, fijne plaat dus, waarbij mag worden aangetekend dat de teksten nog wel een tikje poëtischer (iets minder ‘simple as that’) zouden mogen. Meer zeggingskracht. Uiteraard weet ik ook wel dat veel countrymuziek aan elkaar hangt van clichés. ‘Things went good, and things went bad, now everytime I think of Joy, it makes me sad…’ dichtte Harry Nilsson al in zijn country-parodie ‘Joy‘. Graven naar meer poëtische kracht wordt de volgende uitdaging.
_______________________
The Dashboard Danglers – Country and americana from the Dutch Westcoast.
0 reacties