Leestijd:

Reading Progress:

Theater De Liefde levert met online-voorstelling ‘Aanwaaien’ een mooi visitekaartje af

Geplaatst op 15 maart 2021

Zo nu en dan mogen ontwikkelingen in de stad gerust eens flink worden opgeschud. Zoals je een handje zand – dat je pakte op het zonovergoten strand – met een armzwaai over de kustlijn laat uitwaaieren. Theater De Liefde is de naam van een nieuw, kleinschalig podium, pal in het centrum van de Spaarnestad aan het Begijnhof. Je moet het maar durven: een theater openen tijdens de coronapandemie – en nog lang niet weten wanneer daar publiek aanwezig mag zijn. Dit weekeinde kwam ter kennismaking de voorstelling ‘Aanwaaien’ online. Een eerste klap die een daalder waard bleek.

door Paul Lips

(still uit de voorstelling ‘Aanwaaien’)

Via de sociale media was alles te volgen. Klussen als schilderen, kleedkamer in orde brengen en daar tapijt leggen, gordijnen en lampen ophangen, entree van het pand verfraaien, stoelenplan maken enzovoorts. Met als hoogtepunt de komst van een heuse vleugel, die in bruikleen mag worden genomen. Mylou Frencken (cabaretière), Gerrie Hondius (zandtekenares en creatieve duizendpoot) en Simone Lensink (journalist en communicatieprofessional) zijn de initiatiefnemers van dit kleinschalige theater, dat losjes geïnspireerd is op het Betty Asfalt Complex van Paul Haenen en Dammie van Geest aan de Nieuwezijds Voorburgwal in Amsterdam.

(foto Theater De Liefde)

In Haarlem waren er al eerder pogingen gedaan en bestaan er inmiddels wel degelijk kleinschalige speelplekken, zoals het Verhalenhuis in Haarlem-Noord en het Haarlemmerhout Theater bij het HFC-terrein (Van Oldenbarneveltlaan), maar deze podia ademen kennelijk net niet de sfeer die Frencken, Hondius en Lensink zoeken. Immers: beide podia programmeren (in normale tijden zonder coronapandemie) zeer ver vooruit en daar is weinig ruimte voor try-outs. Of: zoals Mylou Frencken het in haar inleiding van ‘Aanwaaien‘ verwoordt:

‘…We zochten iets, Gerrie Hondius, Simone Lensink en ik. Een plek waar het zou kunnen bruisen en zinderen. Een plek om heen te gaan en verrast te worden, om te lachen en te huiveren. Een clubhuis voor gevorderden, een cultuurschuur voor liefhebbers, een vrijplaats voor de fantasie. Een zaaltje misschien, met een verhoginkje, een podium. Liefst midden in de stad op een eeuwenoud pleintje. En we vonden het…’

(still uit de voorstelling ‘Aanwaaien’)

De volledige tekst van dit verhaal is te vinden op de Facebookpagina van Theater De Liefde, een naam met een knipoog die helemaal past in de rosse buurt waar het theater is gelegen. Het is overigens geen ‘betaalde liefde’, dit theater, want er is geen winstoogmerk. Op het moment van publicatie van dit verhaal is de door Spinoff TV (camera: Paul Bak/beeldregie: Niek van Veelen/geluid: Frank Akkerman) verzorgde youtube-link van ‘Aanwaaien’ wellicht alweer offline, maar het mag gezegd dat deze online-voorstelling een puik visitekaartje is van wat het drietal beoogt.

Door Mylou Frencken gezongen poëtische teksten, onnavolgbaar gitaarspel van Ronald Schmitz (wát een akkoorden!) en zich steeds weer opnieuw formerende zandtekeningen van Gerrie Hondius zorgen voor ruim drie kwartier onderhoudende kleinkunst. Waarin ruimte is voor raadsels, waarin het magische schuilt, en je niet precies van te voren weet ‘hoe het wordt’. De zangmelodieën van de liederen zijn geen standaarddeuntjes, maar technisch verfijnd, waarbij bepaalde tekstregels soms van een apart gitaarloopje zijn voorzien. Daardoor komen woorden en muziek mooi tot hun recht.

Het is een keurig aantal minuten en het hoeft voor zo’n online voorstelling ook niet veel langer te duren. Mocht dit wel het geval zijn, dan zou een stukje tekst in de vorm van een conférence of gedicht welkom zijn, desnoods gewoon een toelichting bij een lied, alsook iets meer muzikale variëteit. Maar net op het moment dat de spanningsboog dreigt in te zakken is daar het lied met als motto ‘Ik laat me niet leiden’. Prachtige, ‘breliaanse’ tekstregels op een gloedvolle, fado-achtige melodie.

…’Ik laat me niet leiden door tongen die sissen, door hen die beslissen over orde en macht… en ik laat me niet leiden door gierende wanhoop en woede en tranen tot diep in de nacht‘…

Voor mij persoonlijk is het prijsnummer dat tedere lied over die ‘vier seizoenen‘. Over een vrouw droomt over haar tuinman die de oude plataan en klimop snoeit, maar met wie ze stiekem best zou willen kussen. Hetgeen dan uiteindelijk ook gebeurt in het lied. De tuin is klaar, monden vinden elkaar. Hij zoent de zon in haar wakker en de herfst van haar af. ‘Het hield nooit meer op en het duurde een jaar‘. Vier seizoenen lang. Iedere dag van het jaar. Tot de herfst opnieuw aanbreekt, hij op een tak van de plataan gaat staan om te snoeien en dan…

Dit is een lied met hitpotentie, mede door de tweede stem die Gerrie Hondius al zandtekenend toevoegt. Die stemmen kleuren uitstekend bij elkaar en geven het lied een perfecte melancholie.

Of Mylou Frencken, Gerrie Hondius en Simone Lensink er in slagen Theater De Liefde op te stuwen in de vaart der volkeren valt te bezien. Een vrijplaats voor fantasie waar creatieve dingen kunnen worden uitgeprobeerd is een welkome ontwikkeling die mag worden gekoesterd en gesteund in de Spaarnestad.

Theater De Liefde Haarlem

We stellen jouw beoordeling op prijs.

Klik op een ster om dit artikel te beoordelen

Gemiddelde waardering: 4

Tot nu toe geen stemmen! Wees de eerste die dit bericht waardeert.

Het spijt ons dat dit artikel niet aan jouw wensen voldeed!

Laten we dit artikel verbeteren!

Vertel ons hoe we dit artikel kunnen verbeteren?

3 Reacties

  1. Joke

    mooi initiatief
    dit verdient volgers
    is er n nieuwsbrief?

    Antwoord
  2. Anneke

    Toevallig stuitte ik op deze performance…. ademloos liggen luisteren … 👏👏👏💐💐💐👍👍👍Complimeten 🙏

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vergelijkbare artikelen

Pin It on Pinterest

Share This