Ik stond bij een raam in de bovenzaal van De Waag. Over het Spaarne bewoog zich een rondvaartboot in zuidelijke richting. In de vensterbank stond een driedimensionaal kunstwerk van Theo Schouten. Een sculptuur met als titel ‘Ode aan G. Rietveld’. Het bestaat uit witte, rechthoekige vormen. Hier en daar een primair kleurtje. Het sprak me direct aan. Het werk maakt deel uit van de solotentoonstelling ‘De verwondering’, die nog tot en met zondag te zien is bij Kunst Zij Ons Doel aan het Spaarne.
Ik heb Theo Schouten in korte tijd leren kennen als een uiterst geestige heer, die de neiging heeft zichzelf en zijn werk soms net iets te veel te relativeren. Steevast een grap bij de hand, altijd een vriendelijk woord. Hij is een Haarlemmer ‘in al zijn genen’, maar woont thans in Hindeloopen in het mooie Friesland. ,,Ik stap m’n deur uit en dan sta ik aan het water’’, zegt hij. Zijn werk omschrijft hij zelf als ‘driedimensionale abstracte geometrische belevingen’. Hij laat zich inspireren door de wijze waarop mensen functioneren. De contrasten van menselijke gedragingen probeert Schouten in zijn werk zichtbaar te maken. Daar mag de kijker zich gerust over verwonderen.
Theo van Doesburg, ‘Contra Compositie V’, 1924
Door de primaire kleuren en de vaak rechthoekige vormen refereert Schoutens werk onmiskenbaar aan De Stijl, de kunstenaarsbeweging rond Theo van Doesburg, Piet Mondriaan en Bart van der Leck, die aan het begin van de vorige eeuw zijn opwachting maakte.
Het doet me terugdenken aan het boek ‘500 jaar Nederlandse schilderkunst’ van O. ter Kuile, dat mijn vader ergens tijdens de jaren zestig meenam van de uitgeverij VNU, met korting, omdat hij daar werkzaam was. In dat boek zag ik afbeeldingen van schilderijen van Mondriaan, Van der Leck en Doesburg, die me als jochie maar matig aanspraken. Soms heb je er een leven voor nodig om je te laten verwonderen.
Overigens is Theo Schouten zelf verlost van ‘de dwang van het vierkant’, zoals hij zelf zegt. ,,Want het kader bepaalt niet meer de maatvoering maar datgene wat ik wil scheppen: de inhoud, het werk zelf.’’ Ook is het voor Schouten niet per se noodzakelijk om kleur aan te brengen. Recente werken als ‘Solitair’ en ‘Lines’ bevatten wit, grijs en zwart. Ze intrigeren.
Mocht u de komende dagen een momentje hebben, loop dan even binnen bij Kunst Zij Ons Doel, bovenzaal De Waag. Het is de moeite waard, en Theo verdient het.
PAUL LIPS
‘De verwondering’, Theo Schouten, bovenzaal De Waag, Spaarne 30-rood. Open donderdag t/m zondag van 13.00 tot 17.00 uur. Tot en met zondag 29 mei 2016.
0 reacties