“Ik wil dat je weggaat en hier nooit meer naartoe komt!” Het is slechts één regel uit het confronterende theaterstuk ‘Een soort Hades’ van de Zweedse toneelschrijver Lars Norén. De personages zijn stuk voor stuk verschoppelingen voor wie het leven geen rozengeur en maneschijn blijkt. Paul bezocht een repetitieavond.
door Paul Lips
beeld: Ron de Gruyl, PL
De Haarlemse Toneelgroep Genesius staat er om bekend niet te kiezen voor de makkelijkste weg. Zowel in repertoirekeus als in de keuze van de locaties. Voor de nieuwe voorstelling ‘Een soort Hades‘ is gekozen voor Het Seinwezen aan de Kinderhuissingel, omdat dat pand volgens regisseur Charlotte Bakker over een mooie ruimte beschikt waar geëxperimenteerd kan worden. Het te spelen stuk van Lars Norén (uit 1996) laat de kijker afdalen in de krochten van menselijke geest.
(foto: Ron de Gruyl)
Het is het verhaal van een groep patiënten, hun familie en verzorgers in een psychiatrische inrichting. In de Griekse mythologie was de figuur Hades de god van de onderwereld, het schimmenrijk. Een psychiatrische instelling zou je min of meer als een schimmenrijk kunnen typeren. Maar tegelijkertijd vormt het ook een veilige plek, een thuishaven. Vandaar de toevoeging ‘een soort’ door de auteur, die het stuk schreef voor de Zweedse televisie. Dankzij vertaler Karst Woudstra werd het werk van Lorén in Nederland geïntroduceerd.
(foto: pl)
Een maandagavond in het gebouw ‘Zuidpool’ van Scouting Kameleon Kinheim, tussen Badmintonpad en Verspronckweg. Een echt ouderwets houten clubgebouw met vlaggen, mededelingenborden hier en daar een snuisterij. Een voor een verschijnen de spelers ten tonele. Regisseur Charlotte Bakker heeft een duidelijk idee hoe de avond moet gaan verlopen. Ze heeft het stuk flink ingekort en allerlei overbodigheden in de tekst geschrapt. De bedoeling is om het stuk aaneengesloten te spelen met het script in de hand. De vaart mag er in. Dan nog zal het gehele stuk ruim anderhalf uur in beslag nemen. Dat valt eigenlijk alles mee. “Als je het stuk in de oorspronkelijke versie zou spelen zou het 8 tot 10 uur duren”, zegt Boy van der Erf met een glimlach. Ondertussen is ook fotograaf Ron de Gruyl binnen ‘gesneakt’; hij komt alvast wat proeffoto’s maken voor de uitvoering op 14 april.
(foto: Ron de Guyl)
Wat zich vervolgens ontspint zijn dialogen waarin de personages langs elkaar heen praten en verstrikt zitten in hun eigen verwardheid en obsessies. Een indringend en zorgvuldig geweven web waarin het palet van de menselijke psyche wordt verbeeld. Er wordt gerookt, een krant gelezen, over het weer gesproken en om schone lakens gevraagd. In schrijnende dialogen klinken woorden over liefde, schuld, geluk, dood, slaaptabletten, schoolvakken, verkiesbare plaatsen, leugens en waarheid. Confrontaties worden niet geschuwd. Vooral de dialogen tussen (Marie (Pauline van Heuven) en de vader (Leo Commandeur gaan zo nu en dan tot op het bot. Soms moeten de spelers even ‘spieken’ in het tekstboek met daarin de geschrapte passages… Maar dat is allemaal onderdeel van het werkproces. Uiteindelijk gaat alles op zijn plaats vallen in Het Seinwezen.
====================
De middagvoorstelling van zondag 14 april is inmiddels uitverkocht, voor de avondvoorstelling (20.00 u. in Het Seinwezen, Kinderhuissingel 1) zijn slechts nog enkele kaarten verkrijgbaar. Voor meer informatie:
Toneelgroep Genesius Haarlem (toneelgroep-genesius.com)
‘Een soort Hades’ door Toneelgroep Genesius:
Regie: Charlotte Bakker
Rolverdeling
Vader – Leo Commandeur
Marie – Pauline van Heuven
Axel – Liesbeth Veltman
Jonny – Marcel Klingeler
Julia – Naomi Ebbeling
Hendrik / Dokter (dubbelrol) – Franklin van der Erf
Ben – Boy van der Erf
Micke – Joke Eldering
Ulf – Robert Klein
Marjon – Nicolette Seerden
Techniek
Arne Hendriks
Productie-assistenten
Maria Eldering en Joleine Coppola
Foto flyer: Kirsten van Zandvoort
0 reacties