De Haarlemse underground-dichter Kris Visser Luzi heeft een poëziebundel uitgebracht. ‘Ik schrijf mijn ondergrondse rijmelarij’ is de titel. Tien gedichten voor de luttele prijs van 1,50 euro. En dan komt de dichter (die ooit ook als postbode werkzaam was) ze nog persoonlijk bezorgen ook.
door Paul Lips
De enige keer dat Kris Visser Luzi bij ons thuis op de bank zat was tijdens een huiskameroptreden van de Haarlemse cultband De Filistijnen. Visser had zijn eigen blikjes bier meegebracht. De aanwezige drank en spijzen die werden aangeboden sloeg hij beleefd af. ‘Niet nodig’. Aan het einde van de middag bleef er zo’n leeg blikje op tafel staan. Een beetje ingedeukt. De mysterieuze man was vertrokken. Of hij die middag het naar z’n zin heeft gehad weet niemand.
Facebookgebruikers kunnen Kris Visser Luzi kennen als een volstrekt eigen geest, die niet zelden zijn zielenroerselen als losse zinnetjes neerkwakt. Daarna kun je ze tegenkomen in een gedicht van hem, en de zorgvuldig gecomponeerde volgorde levert dan weer een intrigerend gedicht op. Zo nu en dan treedt hij op bij het evenement ‘The Poets of Haarlemtown Underground‘ in de beatkelder van pub The Wolfhound aan de Riviervischmarkt, hosted by The Irrational Library in de persoon van Joshua Baumgarten.
De toevoeging ‘Luzi‘ nam hij over van ‘een meid uit Rome’ en zou uit het Grieks stammen, waar het staat voor ‘licht’. De versregels die Visser schrijft zijn niet altijd licht te noemen. Juist meer vervreemdend, verwarring stichtend, als een soort punk-tegelwijsheden.
HET ZOTTE LEVEN VAN DE VREEMDE DWAAS
Je moet stoppen op je hoogtepunt.
Ik gooi mijn hart weg.
Ik heb mijn leven vergokt.
Je wilt dood tot je een hond hebt.
Ik ben een gevoelsmens.
Ik ben een positief mens.
Ik moet even de kat uitlaten.
De eerste goede grap over de dood moet nog gemaakt worden.
Ik ben ongeduldig maar ik heb goede manieren.
Ik vind het leuk als elektronische apparatuur goed werkt.
Gebruiksaanwijzing lees ik niet.
Afwas slaat nergens op.
Afwasmachine ook niet.
Alles wat gratis is is meegenomen.
Van Danny de Munk kan je de klere krijgen.
Ik ben nog van de guldentijd en weet eens wat je er van kon kopen.
Ik ben geboren onder de biljarttafel.
Ik ben een grote eter.
Ik kan vele jaren zonder eten en drinken.
Je zelf dood drinken is geen kunst.
Ik zag laatst een meid met zúlke memmen.
Ik laat haar in de steek.
Zij vond mij amusant.
Soms moet je hard zijn.
© Kris Visser Luzi
De dichter is enigszins overweldigd door alle aandacht en positieve reacties. Hij heeft zijn boekje laten drukken bij Roads Prints en Pixels. Kleine kritische notitie: zo nu en dan het woord ‘ik’ vermijden zou geen overbodige luxe zijn. Voor de rest alle lof. De bundel gaat deel uitmaken van een serie en Kris Visser Luzi hoopt dat de volgende edities net zo veel aandacht zullen genereren als dit onlangs uitgebrachte item. Houd hem in de gaten, deze dichter. Voor meer info verwijs ik naar zijn Facebookpagina, voor meer poëzie naar zijn weblog:
Selfie in de Toneelschuur?
Ja klopt
Niet zo zeuren, Paul
Jan Cremer
is ook
beroemd geworden
door nadrukkelijk
gebruik van
het woord
ik.