[sgmb id=”1″]
Chielie is zanger/tekstschrijver van de bands ZAT, Yoghurt en Kookaburra. Daarnaast is hij aanjager (noem het: coördinator) van de Haarlemse PopScene On Tour en dichter. Ook bouwt hij websites voor het midden- en kleinbedrijf.
Hoe is de stemming?
,,Goed. Het was een mooie zomer, met veel werkzaamheden voor het Amsterdamse Bostheater en wandeltochten in Oostenrijk. Inmiddels zijn de kroegoptredens van de Haarlemse PopScene On Tour weer van start gegaan. Dus ik word avond aan avond bedolven onder de gratis rondjes. Ik lig een beetje in de kreukels.’’
Wandelen in Oostenrijk. Hoe rock ’n roll is dát….
,,Dat doe ik ieder jaar. Ieder jaar nodig ik een groep mensen uit om mee te wandelen. Een stuk of twaalf. Daar blijven er doorgaans dan maar een of twee van over. Het is een traditie die begonnen is tijdens mijn middelbare schooltijd op de Spaarne Scholengemeenschap aan de Zwemmerslaan, dat gebouw dat tegen de vlakte is. Indertijd waren daar een paar vooruitstrevende leraren die ons als klas meenamen naar dat gebied. ’s Ochtends werd je dan je bed uit getremd om de bergen in te gaan. Ik ben er inmiddels – na die eerste keer met school – zo’n acht keer teruggeweest, schat ik.’’
Hoe is de sfeer daar?
,,Het is een dorp met zo’n driehonderd zielen. Ziet er nog precies zo uit als in de jaren vijftig. Het is er belachelijk goedkoop. Het ligt niet ver van Lech met z’n skigebieden. Wij verblijven dan veelvuldig in de herberg van de familie Schlichtherle. Ik ben gewend lange wandeltochten te maken, ik deed altijd de Vierdaagse van Nijmegen, maar dan zie je de natuur niet! Ik hou er van om in die bergen te wandelen, en zou het graag twee of drie keer per jaar doen. Maar het is een lijdensweg. ’s Avonds doet alles pijn. Dan weet je waar je het voor doet, haha.’’
Je begeeft je op vele terreinen en lijkt onvermoeibaar. Waar haal je jouw inspiratie vandaan?
,,Dat is toch voor een groot deel de verdienste van wijlen mijn moeder Lijnie. Dat kleine Zeeuwse vrouwtje uit de sfeer van ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Ze kwam uit Brouwershaven, op Schouwen-Duiveland. Ik ben opgegroeid met het christelijke geloof. Ging tot mijn veertiende naar de zondagsschool. Mijn moeder was onderwijzeres, en is zich later vanuit de Ontmoetingskerk aan de Frankrijklaan gaan bezighouden met het welzijn van vluchtelingen. Het zogeheten Huiskamerproject, waarbij vluchtelingen met elkaar en autochtonen in gesprek gingen. Ze is daar nog voor geridderd door burgemeester Pop. Waarbij ze vond dat die onderscheiding eigenlijk naar álle vrijwilligers had moeten gaan. Mijn moeder was een vechtster. Ze heeft me geleerd wat het doel van het leven is. Veel geld verdienen of beroemd worden, daar had ze geen boodschap aan. Maar gewoon het simpele gegeven dat je goed leeft als je iets voor een ander over hebt. Een klein stukje van de wereld verbeteren. Op je eigen vierkante millimeter.´´
Een mooie gedachte en een goed voorbeeld om ons aan vast te houden…
,,Het emotioneert me op dit moment weer. Want ik denk nu aan die scène uit de film ‘Le fabuleux destin d’Amélie Poulain’. Dat Amélie een blikken doosje in een telefooncel heeft gelegd. En dat die man, Dominique, die cel in gaat en dat doosje vindt. Met een fotootje, racewagentje, miniatuur Tour de France-fietsje, zakmes en nog wat van die spulletjes. Het brengt hem in één klap terug naar zijn kindertijd.
Als je zóiets bereikt, zoals in die film, waarin die Amélie de dingen beïnvloedt, dan heb je naar mijn idee niet voor niets geleefd. Een kettingreactie veroorzaken. Door kleine dingetjes de wereld zachter en vrolijker maken.’’
Die vrolijkheid en de kameraadschap van muzikanten onderling heb ik persoonlijk mogen meemaken tijdens de Slotviering van seizoen 2017/2018 van de Haarlemse PopScene On Tour (HPSOT) in juni in het Patronaat…
,,Onder de muzikanten onderling heerst een grote gun-factor. Soms spelen ze gewoon met elkaar mee tijdens het optreden, zoals je kon zien die avond. De Popscene breidt zich steeds verder uit. We hadden aanvankelijk alleen de kroegoptredens, maar nu komen er ook andersoortige plekken bij, zoals de Wereldmuziekschool in Schalkwijk. Het begon met pub De Tempelier, De Waag en het Patronaatcafé. Ik was aanvankelijk presentator van die avonden. Inmiddels hebben die optredens zich gigantisch uitgebreid met veel meer speelplekken. Ik vind het heerlijk om te gaan kijken op zulke avonden. Te kijken naar de hoop en dromen van anderen. Dat moment, dat dat éérste akkoord wordt aangeslagen, dat is goud. Want dan is het weer gelukt. Je rukt zo’n optreden toch voor de poorten van de hel weg, blijft het gevoel.´´
Ondertussen speel je zelf ook in een aantal bands. Vooral met ZAT zijn er grote plannen…
,,We brengen met ZAT een album uit, zowel op cd als op vinyl. Dertien nummers. Het bijzondere is dat het album ook zal verschijnen in een luxe editie, in boekvorm, met begeleidende illustraties. De tekenaars zijn Ron Bel, Daan Berkhof, Meike Brandsma, Eric J. Coolen, Pieter Geenen, Geert Gratama, Ingrid Joustra, Hans Klaver, Alex van Koten, Willemijn de Lint, Luuk Poorthuis, Richard Tolmeijer, Hakim Traïdia en Joris Visser.’’
Illustratie: Willemijn de Lint
,,Per stuk zal zo’n boek zo’n 45 tot 50 euro gaan kosten. De totale oplage wordt 130 stuks. Limited edition dus. Voor die versies van het album zijn we een crowdfundingcampagne gestart. Dat doen we in een stappenplan. Het doelbedrag is 6000 euro. Het wordt een prachtige uitgave. Titel: ‘All gold and promises’. Immers: niet alles schittert wat goud is. Via onze Facebookpagina kun je alle ontwikkelingen volgen. De datum van de albumpresentatie staat inmiddels vast: op vrijdagavond 1 februari in De Pletterij.’’
Ook met die andere band, Yoghurt, zijn jullie van plan een plaat uit te brengen…
,,Met Yoghurt willen we twee dubbelelpees uitbrengen, op vinyl. We hebben in de loop der jaren heel veel opnamen gemaakt. Maar op een gegeven moment wijzigde de bezetting van de band. We willen nu enerzijds een album uitbrengen met opnamen van vóór 1995, en daarnaast een plaat met opnamen van de latere periode. Yoghurt heeft een vaste schare fans, die bestaat uit zo’n driehonderd liefhebbers. Die zijn zeer fanatiek. Het is leuk om de nummers vast te leggen, zodat het nageslacht die ooit nog zal kunnen horen.’’
Tot slot, als je denkt aan jouw muzikale inspiratiebronnen, welke naam komt er dan op?
,,Maarten Veldhuis. Ik zag hem in 1985 optreden met zijn band Grin op Bevrijdingspop, toen nog in het Kenaupark. Ik dacht bij mezelf: dát is wat ik wil worden, later als ik groot ben. Maarten heeft zoveel mooie nummers geschreven, ook voor anderen, zoals voor Yorick van Norden. Dat Grin-nummer ‘You need a gun’ is een van de tijdloze juweeltjes. Laten we afsluiten met een live-versie van dat lied die ik zelf filmde.’’
INTERVIEW: PAUL LIPS
https://www.voordekunst.nl/projecten/7699-all-gold-and-promises-1
0 reacties