Frans van Gemert is oud-Haarlemmer en woont sinds een aantal jaren in Amersfoort. Hij is werkzaam als horecamanager en locatiemanager bij twee verschillende hockeyclubs in die regio. Velen kennen hem nog als de goedlachse barman van café Studio aan de Grote Markt. Regelmatig komt Frans nog naar de Spaarnestad, waar hij zijn moeder bezoekt en muziekopnames maakt in de huisstudio bij TSK Fred (Witteman).
Hoe is de stemming?
,,Goed. Ik heb enkele oude maten van café Studio weer ontmoet. Jaarlijks doen we een etentje en praten we bij. Door mijn ervaringen in de horeca en in een klusploeg die verbouwingen deed ben ik heel handig geworden. Allround en breed inzetbaar. Als horecamanager begeleid ik ook mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.’’
Ik zie je zo nu en dan langs schuiven richting Haarlem-Noord…
,,Dan ga ik op bezoek bij mijn moeder en vaak ook naar Fred, van wie ik muzikaal heel veel opsteek. Samen muziek maken, een keer in de twee weken. Ik sta altijd weer versteld van hoe hij dingen weet voor te bereiden. Goed geluid, alles verzorgd. Fred stelt hoge eisen. Veel mensen beseffen niet hoe goed hij is als muzikant. Hij maakt regelmatig opnamen met muzikanten uit allerlei landen. We gaan vaak zitten met onze gitaren en dan laat hij me dingen doen. Dan heb ik al snel de neiging om te zeggen ‘dat zoek ik thuis wel uit’, maar daar neemt hij dan geen genoegen mee. Langzaam merk ik dat ik als muzikant beter word.’’
In Haarlem had je ook al verschillende bands, met onder meer Maarten Eijsker. En nu?
,,Sinds zo’n zes jaar ben ik zanger en gitarist bij The Stranger Blues Band. Een blues-coverband. De naam is afkomstig van een nummer van Elmore James, de fameuze slide-gitarist. We spelen Mississippi-blues, countryblues en delta-blues. Je weet wel hoe dat gaat. Bij het hek van de school waar je kinderen op zitten kom je een kerel tegen die ook gitaar speelt, en die weer een mondharmonicaspeler kent. We hadden er oorspronkelijk een Iranese multimuzikant bij, maar die is nu een professionele opleiding gaan doen. Die zit op het next level, maar doet zo nu en dan nog weleens mee. Momenteel zit er een uitstekende fluitiste bij de band. Vroeger had ik niet zo veel met blues. Nu vind ik het heel leuk om te spelen en dingen uit te zoeken. Wat ik doe is spelen zonder plectrum op akoestisch gitaar. Fingerpicking. Ik merk hoe veel oneindige mogelijkheden en variaties de blues heeft.’’
Op je tijdlijn zie ik ook regelmatig berichten langskomen van fietstochten…
,,Dat fietsen is ontstaan tijdens een zomervakantie. Ik dacht, wat zal ik eens ondernemen. Toen ben ik op de fiets gestapt. Een soort tv kijken vanaf de weg. Inmiddels ben ik verslaafd aan het ritme er van, en maak ik tochten naar België of Duitsland.’’
Je zat op de Lucia Mavo en later op het Mendelcollege. Hoe was dat?
,,Ik groeide op aan de Delftlaan in Haarlem-Noord. Als ik de Rijksstraatweg overstak richting de Tesselschadestraat kwam ik al in een compleet andere wereld terecht, gevaarlijker ook. Toen ik op de middelbare school figuren als Rob Bleeker ontmoette verbreedde dat mijn wereld enorm. Het venster ging open. Via Rob leerde ik Led Zeppelin en Status Quo kennen. En later op het Mendelcollege ook. De tijd dat al die creatievelingen er op zaten en we na school een theaterclubje hadden.’’
Wie zijn je inspiratiebronnen qua blues?
,,Voor mij zijn dat Lightin’ Hopkins vanwege het ritme in zijn spel en Howling Wolf vanwege zijn rauwe stem. Net als reggae is de blues tijdloze muziek.’’
Blijf je werken in de horeca?
,,Ik hoop er nog steeds achter te komen wat ik wil worden als ik later groot ben, haha. Ik hou van de dynamiek van de horeca. Ik hou er van om sfeer te maken. Om mensen te vertroetelen. Ik heb weinig last van een ego, dus ik denk dat ik het kan. En ik vind het leuk.’’
Tot slot, welk nummer mag er wat jou betreft ook wezen, qua blues?
,,Het lied Cyprus Grove van Skip James, ook een van mijn favorieten. En het nummer ‘Kashmir van Led Zeppelin mag wat mij betreft zó in de Top2000.’’
INTERVIEW: PAUL LIPS
0 reacties