Haarlemse José Visser is keramiste en drijvende kracht achter Mu Ceramics. Voor begraafplaats Akendam aan de Vergierdeweg in Haarlem-Noord maakte zij urnen in de vorm van waterlelies voor de eerste urnenvijver die de Spaarnestad rijk is. We spreken haar bij haar woonboot aan het Spaarne, een idyllische, zonovergoten omgeving.
Hoe is de stemming?
,,Paradise, zoals je kunt zien. Het is momenteel heerlijk hier aan het water, met de zon, de koelte van de bomen en het weidse uitzicht. Ik heb speciaal mijn Spaarnestroom-jurk aangetrokken zoals je kunt zien.’’
Een urnenvijver op het terrein van een begraafplaats. Klinkt bijzonder.
,,De uitvoering is gedaan in nauwe samenwerking met Fons Snel, beheerder van begraafplaats Akendam en eigenaar Anita Bokhorst van Nirvana Gedenktekens.
Een urnenvijver leg je niet zo maar aan, daar komt heel wat bij kijken. De fundering van de vijver moet worden aangepast en vervolgens wordt er een betonnen constructie geplaatst. Ook het looppad eromheen is vernieuwd. Inmiddels zijn er achtendertig urnen in de vorm van een waterlelie. Ik heb me laten inspireren door het beroemde gedicht uit 1898 van de in Haarlem geboren schrijver en idealist Frederik van Eeden.’’
DE WATERLELIE
Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in ’t licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer . . . .
Waterlelies spreken tot de verbeelding. Bij gewone mensen, maar ook bij kunstenaars. De Franse schilder Claude Monet had bij zijn huis in Giverny een hele vijver met waterlelies aangelegd, een plek die nog steeds te bezichtigen valt.
,,Van mijn schoonmoeder heb ik een paar waterlelieplantjes gekregen, die ik hier naast de woonboot heb geplant. Ze doen het goed in ondiep water, de wortels varen wel bij een modderige ondergrond. Grappig dat dat smetteloze wit van de waterlelie dus wortelt in de modder.’’
Mooi beeld, een waterlelie waarin de as van een overledene wordt bewaard.
,,Vroeger waren urnen vaak zware, donkere potten. Vandaag de dag hoeft dat niet meer. Het verschijnsel ‘urn’ mag best verlichtend zijn. Je mag er als nabestaande een beetje blijer van worden. De naam MU Ceramics is geïnspireerd op het ZEN Boeddhisme: Mu staat voor ‘allesomvattende leegte’. Zelf voel ik me ook verbonden met het Boeddhisme.’’
Je hebt een kunstopleiding gevolgd aan D’ Witte Lelie te Amsterdam.
,,Daar heb ik me bezig gehouden met textiele werkvormen, maar raakte al snel geïnteresseerd in keramiek. Ik woonde een jaar in Amerika en heb daar het draaien geleerd in een pottenbakker-studio. Ik werkte aanvankelijk als etaleur, maar ben inmiddels verslaafd aan het vervaardigen van keramiek.’’
Had je altijd al interesse in zaken die met de dood te maken hebben?
,,Ik heb altijd al het besef gehad dat de mensen die je liefhebt ineens dood kunnen gaan. Daarnaast geloof ik dat je op veel manieren gelukkig kunt zijn in je leven, wat de situatie ook is.’’
Tot slot, van welke muziek hou je zoal?
,,De laatste tijd draai ik veel Michael Prins. Maar ik ben ook gek op minimal-music als Philip Glass. Oh ja, ik heb de uitvoering van ‘Canto Ostinato’ door het Simeon Kwartet in de Grote Kerk onlangs bezocht, en daar ontzettend van genoten. Een magische gebeurtenis.
Ik noem er nog een paar: Talking Heads, Rufus Wainwright, Elvis Costello, vooral het album dat hij met Burt Bacharach maakte.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=0Vns9bEBkzg&w=420&h=315]
En Antony and the Johnsons. Dat is zo’n bijzonder iemand, alsof er een engel aan het zingen is.’’
INTERVIEW: PAUL LIPS
FOTOGRAFIE: REMCO VAN DER KRUIS
Meer informatie: www.muceramics.nl
0 reacties