Leestijd:

Reading Progress:

Zinderende vernissage in Spaarndam door Bennink & Roelofs

Geplaatst op 28 september 2020

Velen zullen de kleine sensatie kennen van een muntstuk dat je op z’n kant op tafel zet, om vervolgens met duim en wijsvinger in één beweging (van je af) rond te laten draaien. Het draaien en het geluid van het metaal dat zich langzaam een verstilde plek op het blad verwerft. En dat je dat dan later met een kletterend pannendeksel op het aanrecht uitprobeert, tot ergernis van je moeder. Han Bennink deed zaterdagmiddag hetzelfde, achtereenvolgens met twee cymbalen. Op de stenen vloer van de Oude Kerk in Spaarndam. Het was het eerste geluid dat klonk ter gelegenheid van de opening van de tentoonstelling ‘Beeld en Percussie’, die te zien is in Kunstcentrum De Kolk aan de Westkolk.

tekt & beeld Paul Lips

De galerie is te krap voor een drukbezochte vernissage, dus is het altijd prettig dat de Oude Kerk op steenworp afstand is gelegen. Zo’n veertig belangstellenden mogen aanwezig zijn, verspreid over de kerkbanken. Of iedereen wel de anderhalve meter in acht wil nemen, benadrukt Johanna van Steen van het kunstcentrum een pietsie streng doch rechtvaardig. Vervolgens mag aquarellist Sipke Huismans (die trouwens zelf ook mooi werk maakt) het openingswoord spreken, waarvan één anekdote vooral bijblijft. Huismans verhaalt over het moment dat Han Bennink de militaire dienstkeuring moest ondergaan, en vastbesloten was om daar voor afgekeurd te worden. Bennink had een grote koffer meegebracht, met daarin een drol. In die drol had hij een rotje gestoken, ongetwijfeld bedoeld voor de heren van de keuring. Het resultaat laat zich raden: S5.


Als vervolgens de muziek mag klinken gaat dat uiteraard weer op die weergaloze Bennink-wijze. Eerst dat draaien en de TSJING!-geluiden van die neerkletterende bekkens, vervolgens en dan de klanken van de basklarinet van Joris Roelofs die zich mengen met de percussie. Han Bennink beroert de trommels met twee paukenstokken. Het zijn twee snaredrums die hij heeft opgesteld, waarvan er één eerst nog omhuld is met zo’n blauwgeblokte keukenhanddoek. Veelvuldig speelt de in – wit overhemd en zwart giletje gehulde – meester met gesloten ogen. Dan weer met brushes, soms met de handen op de cajon waar hij op zit, een enkel moment met de linkervoet op de snare. Prachtig is het moment dat hij tegen kwart voor vijf – als een soort slotakkoord – met een stick vier keer op een hoefijzer slaat – Ting! Ting! Ting! Ting! – en mompelt: ‘Het is al vier uur, neem ik aan’.

Overigens geeft rietblazer Joris Roelofs de kijker nog een onbedoelde Pletterij-ervaring, als hij op sommige momenten al spelend schuilgaat achter een pilaar (= kachelpijp, wist trouwe lezer Joost Mulder ons te vertellen).
Het zijn zinderende improvisaties, opzwepende grooves, fijne shuffles, latin-ritmes, met flarden van bekende jazz-standards, kortom een muzikale happening zoals we die vandaag de dag zelden nog meemaken. Immers: ,,Je kan op één ding heel veel doen. Slaan op de randen van de snare. Boventonen. Doek er op, doek er af. Dat maakt heel veel uit”, laat de slagwerker zich na afloop ontvallen. Dan zijn er al twee toegiften geweest en de flessen ontkurkt.

Mooi moment om een blik op de tentoonstelling te werpen. Ondertussen vliegen de vinylplaten van ‘Icarus’ – het album dat het duo maakte, vol punky jazz – als warme broodjes uit de koffer. En het thema van de overmoedige, gevleugelde ‘Icarus’ komt dan ook weer terug in de kunst die te zien is. Vergane drumsticks- en vellen worden inventief hergebruikt. Objecten, assemblages – veelal van gevonden materialen – alsook verfijnde collages en messcherpe tekeningen, maken deze tentoonstelling tot een must-see. Oftewel: gewoon even op de fiets stappen en gaan kijken, daar aan de Westkolk. Dat kan nog tot en met 25 oktober.

http://kunstcentrumdekolk.nl/2020/09/19/oktober-han-bennink/

We stellen jouw beoordeling op prijs.

Klik op een ster om dit artikel te beoordelen

Gemiddelde waardering: 0

Tot nu toe geen stemmen! Wees de eerste die dit bericht waardeert.

Het spijt ons dat dit artikel niet aan jouw wensen voldeed!

Laten we dit artikel verbeteren!

Vertel ons hoe we dit artikel kunnen verbeteren?

3 Reacties

  1. Joost Mulder

    Prachtverhaal. De pilaren zijn kachelpijpen, meen ik enige tijd terug tijdens een zanguitvoering in het kerkje te hebben gezien.

    Antwoord
  2. Kees Broersen

    Zoals gewoonlijk weet je er weer geinspireerd en inspirerend over te schrijven, Paul.
    Dank!

    Antwoord
  3. WARNA ZOER

    wat een fijne recensie ! Dankjewel daarvoor. Op 17 oktober speelt Han weer bij ons, dan samen met collega fenomeen componist/pianist Guus Janssen.
    Groet, W a r n a , galerie De Kolk, Spaarndam

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Vergelijkbare artikelen

Pin It on Pinterest

Share This